ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στίχοι πονηροί, σαλεμένοιΚάνεις δεν τους έμαθε να υπακούνΣτους νόμους της αγάπης.Περιπλανιουνται άσκοπαΨάχνοντας χείλη μεστά από λαχτάραΚαι καρδιές ερωτικές.Άλλοι χάνονται σε σκέψεις που το αβυσσαλέο πάθος δεν είναι αρκετό για να τις εκφράσει.Απλά χάνονται.Και ξυπνάς ένα πρωί και η ζωή σου είναι άδειαΓιατί ποτέ δεν τόλμησεςΓιατί φοβήθηκεςΓιατί οι στίχοι σου έδειχναν ότι αγαπούσεςΚαι συ προτίμησες να σωπάσεις στη σκιά τους. Όλη σου την ζωή ζούσες με τον φόβοΗ ανεπάρκεια της ύπαρξης σου σε στοιχειωνεΤα βλέφαρα έκλειναν βαριάΜη δουν την απώλειαΚι ας γέλαγεςΉξερες καλάΠως αυτοί οι στίχοιΟι παράνομοι, οι παράλογοι, οι αληθινοίΑυτοί που δεν ειπώθηκαν πότεΉταν όσα ήθελες.Κι έγιναν πλέον αλυσίδες βαριέςΚαι σε κρατάνε όμηροΣου παίρνουν την ζωή μέρα με τη μέραΚαι θα σε βασανίζουνΜέχρι να αφήσεις την τελευταία σου πνοή.ΤΈΛΟΣΣτη Μ.