3.2.2015 | 21:56
Για όλους
είστε και σεις είμαι και γω, που σας βλέπω να γράφετε για όλα αυτά που σας ταλανίζουν και σας τρομάζουν και σας θλίβουν ή σας κάνουν να χαίρεστε. και αν η ημέρα είχε 50 ώρες θα καθόμουν να απαντάω σε όλους ξεχωριστά, αν και πάλι θα προτιμούσα να σας γνωρίσω από κοντά και να σας βοηθήσω να λύσετε ό,τι σας απασχολεί ή να χαρούμε ή να κλάψουμε παρέα. και αφού δεν μπορώ να κάνω αυτό, στέλνω σε όλους μια ζεστή αγκαλιά, τόσο σφιχτή που να έρθουν όλα στη θέση τους. Να συνεχίζετε, ακόμη κι όταν λυγίζετε.*από κάποια που βρήκε τον δικό της δρόμο :)
