15.3.2015 | 04:17
Για παν ενδεχόμενο
Θα θελα να τα λεγαμε ξανα κατω απ τη δίνη ενός πίνακα που γράφει για πολεμικές θηριωδίεςσαν τότε που η θαλασσα που μας περιεβαλε τύλιγε τα κορμιά μας με ηδονή και μας εκτόξευε σε άλλους γαλαξίεςδε μ άγγιζες όμως και δε σ άγγιζαμοναχα διαφανα υγρα ποτιζαν την ψυχη μας κι όλο το γκρίζο αυτής της ζωγραφιάς σκεπάζονταν το πέπλο μιας εγκόσμιας πολυχρωμίας εκει λιοντάρια πήδαγαν από τους κίονες και μαζευόνταν στην πλατείακρυο και ζεστη η πλάτη μου γυμνηαλλά την κοίταζες μεσα από το γυαλί στο βάθος στη γωνίαθα θελα να τα λεγαμε ξαναγιατί σαν εμφανίστηκες τότε ξάφνου μου μπροστάπέρα που δείλιασα, είδα από πίσω σου τη ζωγραφιά να μοιάζει με παραδεισένια αρμονία
