Άρα οι βάτραχοι δεν ήταν τόσο άχρηστοι τελικά, αφού σας έφεραν μαζί.Άντε, επόμενη στάση λίμνη Ιωαννίνων για βατραχοπόδαρα...
22.7.2020 | 21:13
Για πάντα μαζί!
Έχω μια παιδική, οικογενειακή φίλη με την οποία μεγαλώσαμε σαν αδερφές.Θυμάμαι σαν έφηβες να ανακαλύπτουμε μαζί το σώμα μας.Μόλις τελειώσαμε το σχολείο, συγκατοικήσαμε. Η καθεμία είχε τη ζωή της και τα αγόρια της αλλά πάντα σχολιάζαμε αναλυτικά τις σεξουαλικές μας εμπειρίες.Κάποια εποχή γνώρισε κάποιον που τον θεωρούσε πολύ καλό εραστή.Μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να τον δοκιμάσω. Στήσαμε ένα σκηνικό και τον δοκίμασα. Πραγματικά άξιζε. Κι εκεί μας μπήκε η ιδέα να βρεθούμε και οι τρεις μαζί. Απίστευτη εμπειρία για τον καθένα ξεχωριστά. Μετά το κάναμε σύστημα. Αν βρίσκαμε κάποιον αξιόλογο, τον δοκιμάζαμε ξεχωριστά και αν εγκριναμε και οι δύο μαζί.Όταν έπαιζε συναίσθημα, ήταν απολύτως σεβαστό. Εκεί δε χωράει μοιρασιά. Περάσαμε πάνω από 10 χρόνια έτσι.Παντρεύτηκαμε, γίναμε κουμπαρες, πάντα αγαπημένες αλλά χωρίς παιχνιδάκια πια.Ένα καλοκαίρι κανονίσαμε και τα δύο ζευγάρια μαζί διακοπές στο ίδιο σπίτι. Η αναβίωση της συγκατοίκησης με έφερε ακόμα πιο κοντά με τη φίλη μου. Ένα μεθυσμένο βράδυ, βρεθήκαμε για πρώτη φορά να κάνουμε κάτι ολοκληρωμένο οι δυο μας.Ήταν τόσο μαγικό, τόσο πλήρες που χαζεψα. Ήταν σα να ερωτεύτηκα!Όλες τις επόμενες ημέρες όπου βρίσκαμε ευκαιρία παίζαμε.Ο άντρας της το πήρε χαμπάρι και θέλησε να μπει στο παιχνίδι αλλά δεν τον θέλαμε οπότε το είπε στον δικό μου ο οποίος θύμωσε και έφυγε.Σήμερα ζούμε και πάλι οι δύο μας. Χωρίς άντρες. Δεν το πιστεύω ότι άφησα τόσα χρόνια να πάνε χαμένα...Φίλησα τόσους βατραχους ενώ η πριγκίπισσα μου ήταν πάντα δίπλα μου...
6