ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που νιώθεις ένα ματαιωμένο λάθος που έτυχε απλά να υπάρξει. Λάθος για τους άλλους, λάθος για σένα. Καμιά ομορφιά, καμιά παρηγοριά. Τίποτα. Έρχεται εκείνη η στιγμή που αναρωτιέσαι αν αξίζει να ζεις την κάθε σου μέρα όπως την χτεσινή. Που το φαγητό αναίτια μέσα σου μετουσιώνεται σε σπατάλη. Σου λείπει εκείνο το παιδί που κάποτε ήσουν. Ονειροπόλο και ατρόμητο. Τώρα τρέμεις τα ίσως των άλλων. Κρεμιέσαι πάνω από το χάος του δικού σου μυαλού, ολομόναχος ανάμεσα σε συμβάσεις που ποτέ δεν θέλησες. Εγκλωβισμένος σε έναν εαυτό που ποτέ δεν επέλεξες. Ποιος είσαι αλήθεια; Είσαι κάτι; Είσαι στ΄αλήθεια ύπαρξη όταν δεν ζεις; Είσαι στ' αλήθεια κάτι όταν αφήνεις τον χρόνο να σε (δια)φθείρει; Ποιος είσαι; Όταν φιλάς δουλικά το μαχαίρι που σε ματώνει; Ποιος είσαι όταν μένει αξόδευτη τόση αγάπη, τόση ψυχή; Ποιος είσαι; Κι αφού όλα αυτά δεν σε κάνουν χαρούμενο; Τότε για ποιον όλα αυτά; Για ποιον; Τι φοβάσαι πλέον; Χωρίς ψυχή, δίχως όνειρα τι άλλο να χάσεις; Α.Α.