ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα σε είδα για τελευταία φορά στη ζωή μου. Και μου φάνηκες τόσο λίγος. Ο ίδιος κολλημένος μαλάκας που ήσουν πάντα. Μόνο που τώρα είχα τα μάτια να σε δω σωστά. Είπαμε τις βλακείες μας, με φίλησες σταυρωτά και πήγες πίσω στη ζωούλα σου. Μου είπες κιόλας ότι άλλαξες μαξιλάρια στο κρεβάτι μας. Πόσο λίγος; Και το θέμα μου δεν είναι η ανεπάρκειά σου. Αλλά το ότι δεν έδωσα νωρίτερα στον εαυτό μου την ευκαιρία να δει την αλήθεια και να φύγει να σωθεί. Γιατί τελικά, δεν με αγάπησες ποτέ. Το μόνο που ήξερες να κάνεις είναι να κρίνεις. Από τους δυο μας όμως αγοράκι εγώ είμαι και θα είμαι η πιο δυνατή. Γιατί μπορώ και αισθάνομαι και αγαπάω και δίνομαι. Εσύ κάτσε στη γωνία σου και μέτρα τι παίρνεις και τι δίνεις. Και ο καφές που ήπιαμε χωρίς λόγο τελικά μη νομίζεις πως δεν κατάλαβα ότι ήταν από λύπηση. Το κατάλαβα και σ'ευχαριστώ που τον πρότεινες. Γιατί ξενέρωσα τη ζωή μου και όση ώρα ήσουν δίπλα μου σε κοιτούσα και έλεγα μέσα μου, "Γι'αυτόν;" Τώρα έχω να κάνω κάτι πολύ σημαντικό, δε μπορώ να ασχοληθώ άλλο μαζί σου. Πρέπει να βρω τον εαυτό μου για να μπορώ να είμαι ευτυχισμένη με τον επόμενο. Αγαπάτε τους εαυτούς σας. Κανείς δεν θα το κάνει για εσάς. Και μόνο τότε,μόνο όταν θα μάθετε ποιοι πραγματικά είστε και μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε, τότε θα είστε ευτυχισμένοι. Αλλιώς, φάτε 4 χρόνια με παπάρες που νομίζουν ότι το κόμπλεξ είναι παράσημο και το κουβαλάνε πάνω τους με καμάρι.