1.3.2014 | 20:06
για σένα που διαβάζεις περιμένοντας κάτι απο μένα...
δεν ηταν ψυχρότητα ήταν πόνος. Ο πόνος που μπορείσ να τον αγγιξεις. ήταν η γυμνή αλήθεια. ήταν σε 2 γραμμές οι σκέψεις μου. αγαπούσα ακόμη και τον τροπο που έδενες τα κορδόνια σ, πράγματι. μικρή έλεγα θελω να ερωτευτώ ενα μουσικό κατα προτίμηση μαέστρο.. κοντά έπεσα.. αλλα έπεσα. Σημερα θα ειμαι στο Δεληβοριά. Ελπιζω να μπορεσω να το ζήσω και χωρίς τσιγάρο. δεν ξέρω μπορεί να θέλω και να εισαι εκεί. στο χάλια.χάλια.τα φιλια μου.
