ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 35 χρόνων γυναίκα. Απο τότε που έχασα τον άντρα μου και τους γονείς μου περνάω δύσκολα. Εχω δυο ανήλικα παιδια το αγόρι 6 και το κορίτσι 5. Και δεν εχω κανέναν να με βοηθήσει. Πριν λίγες μέρες έκανα αίτηση σε ένα οικο ανοχής. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος αλλά αναγκάστηκα. Δεν με ενδιαφέρει αν κάθε μέρα θα έχω του κόσμου τους ανώριμους άνδρες. Αυτά τα δυο αγγελούδια μου δίνουν δύναμη. Κανείς δε το ξέρει. Και σε μια φίλη που αφήνω τα παιδιά της λέω οτι εχώ μια δουλειά με καλό μισθό κλπ. Αυτο που θελω να πω είναι οτι όσες μητέρες ειναι εκεί έξω , και περνάνε όπως εγώ, να μη τις νοιάζει. ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. Απλά φροντίστε για τα παιδιά σας. Ευχαριστώ το lifo αν κοινοποιήσει την εξομολόγηση μου.