ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διάβασα την εξομολόγηση μιας κοπέλας γύρω στα 30, που έλεγε πως όταν ήτανε μικρή έκανε μικρο-κλεψιές. Τα "κλοπιμαία" όμως δεν τα κράταγε η ίδια αλλά τα έδινε στους δικούς της ανθρώπους ώστε να λαμβάνει την αγάπη και την αποδοχή τους.Εγώ τώρα όταν ήμουν μικρός, όλα τα λεφτά που έβγαζα στα κάλαντα (την εποχή που τα έλεγα έβγαζες πραγματικά λεφτά,) τα αγόραζα δώρα και τα μοίραζα στην οικογένεια. Αυτό για την γιαγιά, αυτό για τον αδερφό, αυτό για τον μπαμπά, την μαμά κ.ο.κ. Αφού θυμάμαι έντονα και έναν μαγαζάτορα να μου λέει: "δεν το έχω ξαναδεί αυτό, παιδί με λεφτά από κάλαντα να μην αγοράζει δώρα για τον εαυτό του αλλά γι άλλους".Νόμιζα πως όλο αυτό το έκανα γιατί ήμουν "καλό παιδάκι" με αγάπη και ενδιαφέρον για τους γύρω μου. Η εξομολόγηση όμως της κοπέλας με έβαλε σε σκέψεις. Μήπως όλο αυτό τελικά να μην το έκανα από "καλοσύνη"; Μήπως είχα άλλα κίνητρα; Μήπως έκανα κι εγώ όλα αυτά τα δώρα με σκοπό να με αποδεχτούν και να με αγαπήσουν οι γύρω μου; Λες;