ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πολύ δειλή, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη που δεν μπόρεσα να είμαι δίπλα σου. Μου αρκούσε απλά η παρουσία σου, η σκέψη της ύπαρξης σου με γέμιζε ζωή, όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο νιώθω μια υπέροχη ζεστασιά και ένα αίσθημα ασφαλείας, σαν να γύρισα επιτέλους σπίτι μετά από καιρό. Πότε δεν είπαμε πολλά εμείς οι δύο, μόνο σε μερικές στιγμές αδυναμίας ή μάλλον δύναμης ξέφυγαν λόγια που προδωσαν αισθήματα, μετά όμως καναμε και οι δύο τα πάντα για να είναι λες και δεν ειπώθηκαν ποτέ. Πολλές φορες αναζήτησα την αγκαλιά σου που μέσα της χάνω τον χρόνο και το άρωμα σου που με ζαλίζει. Εσύ δεν ήσουν εκεί. Δεν ήσουν γιατί δεν το επιτρέψαμε, εμείς οι δειλοί άνθρωποι. Τώρα είναι αργά, αφήσαμε τόσο καιρό να περάσει και συνεχώς αναρωτιέμαι τι να την κάνω τόση αγάπη;