ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν σε γνώρισα ποτέ όσο ήθελα. Δεν ξέρω γιατί μου λείπεις τόσο πολύ ενώ ποτέ δεν ήσουν παρόν στην ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί στενοχωριέμαι τόσο πολύ στην θύμισή σου ενώ εσύ κάνεις την ζωή σου με άλλη οικογένεια και μεγάλωνεις ξένα παιδιά σαν δικά σου...Γιατί πατέρα; Μια ζωή μας χώριζε η θάλασσα, αυτή σε στέρησε από εμένα...Έλεγες ότι δούλευες για να έχουμε εμείς λεφτά. Τι να τα κάνω τα λεφτά αν δεν έχω εσένα; Δεν ένιωσα ποτέ την αγάπη σου. Ανυπομωνούσα να έρθεις να σε αγκαλιάσω, αλλά σε φοβόμουν. Ήσουν πάντα σοβαρός και αυστηρός. Μίλαγες μόνο για δουλειές...είχες μπερδέψει το σπίτι με το καράβι. Νόμιζες πως στο σπίτι ήσουν ο ναυτικός και εμείς οι Φιλιππινέζοι. Είχα 2 μήνες τον χρόνο για να σε γνωρίσω, αλλά με έκανες να ανυπομωνώ να φύγεις γιατί σε ένιωθα ξένο. Με την μαμά ήταν όλα διαφορετικά! Η μαμά μας μεγάλωσε..όχι εσύ. Η μαμά ήρθε στο καράβι για να με ''πιάσετε'' έτσι και έγινε. Η μαμά πέρασε τους πόνους την εγγυμοσύνης μόνη της με άλλα δύο παιδιά πίσω και ένα στην κοιλιά. Η μαμά με γένησε και εσύ έλειπεις. Ταξίδευες...Με έφερε 30 ημερών στον μόλο και πέρασες από την Μεσόγειο, ήρθες προς την στεριά για να με δεις με τα κιάλια...Αγάπη όμως δεν ένιωσα ποτέ, μου φώναζε η μαμά όταν ήμουν 3 χρονών για να σταματήσω να λέω τον παππού ''μπαμπά'' ...με άφηνε η μαμά και ερχόταν σε εσένα...Γιατί όλα αυτά μπαμπά; Γιατί τόσα λεφτά; Τόσα σπίτια, τόσα σκάφη και πλούτη; Είσαι μακριά από την οικογένειά σου τώρα. Αλλά περνάς τόσο όμορφα με τα ξένα παιδιά...Δεν γράφεις, δεν τηλεφωνείς...Έμαθα σταμάτησες και τα ταξίδια. Για αυτούς μπόρεσες, για εμάς όχι. Στα γενέθλια μου πάντα έλειπες. Στις γιορτές πάντα έλειπες...Τα καλοκαίρια έλειπες....Το μόνο που έχω να θυμάμαι από εσένα είναι οι τσακωμοί τα τελευταία 3 χρόνια με την μαμά...Ωραίες αναμνήσεις! Ωραία παιδικά χρόνια......