18.5.2015 | 17:00
(για)Δέσιμο.
Ένα απλο, κοινοτοπο συναισθηματικο προβλημα, σαν αυτα που λιγο ή πολυ εχουμε ολοι μας.Εχουμε χωρισει γιατι ετσι επρεπε.Ειμαι με καποιον αλλον και περναω ομορφα.Γιατι εχω ακομη αναγκη την παρουσια σου στη ζωη μου?Ο θυμος ξεθυμαινει και μενει η αναμνηση του ερωτα που δεν αισθανεσαι πλεον.Και συναισθηματα.Πολλα.Γιατι δε μπορεις να σταματησεις ναγαπας , απο,τι καταλαβαινω, κι η αγαπη ειναι κατι ανωτερο και ισως ασβηστο απο τον ερωτα ή το θυμο ή τον ταπεινο εγωισμο.Κι ειναι γλυκοπικρη γιατι μενει και σε τυρανναει.Και το οτι αυτο το συναισθημα μενει, ειναι ισως το πιο σημαντικο πραγμα που εχεις απο τον αλλον, γιατι καταφερες να το νιωσεις-και το νιωθεις ακομα , ο,τι κι αν συμβει.Σάγαπω λοιπον Χ.!