18.5.2015 | 17:04
Σιωπή.
Αυτοκαταστροφική λοιπόν. Ακόμα κι έτσι. Χρησιμοποιώντας την σεξουαλικότητα μου για να αγγίξω τα όρια. Να βάζω εγώ η ίδια τον εαυτό μου -έστω εκ του ασφαλούς- στην επικίνδυνη θέση να παίζω παιχνίδια, ρόλους, δράματα μόνο και μόνο για να νιώσω ζωντανή. Λογικό, αφού απ' όταν όλα κατέρρευσαν κι ο πόνος κούρνιασε μέσα μου, δεν έχω βρει πια τίποτε να πιστεύω που να αξίζει τον κόπο. Τίποτα χειροπιαστό. Τίποτα αποδείξιμο. Μόνο τον έρωτα. Με ακατάλληλους απόντες. -Και τώρα που τα ξέρεις όλα αυτά; -Τίποτα. Σιωπή.
