ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...το ξέρω, δεν πονάς πια. Ελευθερώθηκες... Δεν το χωράει ο νους μου ότι έκλεισαν τα ματάκια σου για πάντα. Πάντοτε ήσουν μελαγχολική με κάποιες στιγμές αισιοδοξίας. Γιατί ρε γιαγιάκα; Θυμάσαι τον καφέ που πίναμε; Σε ποιον θα λέω τώρα πια χύμα τις σκέψεις μου; Με ποιον θα φτιάχνω γλυκά; Αποδοχή κ άδολη αγάπη... αυτά ήταν τα πιο πολύτιμά σου δώρα. Γιαγιά, είσαι το φωτεινό αστεράκι μου πια, η πυξίδα μου. Σ'αγαπώ γιαγια Ελευθερία...