10.7.2014 | 02:46
Γιάννη συγγνώμη
Είσαι ο μόνος που με αγάπησε πραγματικά και που στ'αλήθεια ονειρεύτηκε μαζί μου τη ζωή του.Είχες τόσα όνειρα κι εγώ σε άδειασα πάνω σε ένα ξέσπασμά μου,βράδυ προπαραμονής πρωτοχρονιάς.Θεωρώ πως ήταν σωστή η απόφασή μου να χωρίσουμε γιατί δεν θα ταιριάζαμε παρακάτω και μου έλειπε ο ενθουσιασμός εξαιτίας του ότι δεν είχα ξεπεράσει πραγματικά τον πρώην μου.Σε πλήγωσα όμως και δεν το ήθελα.Σε έκανα να ονειρευτείς και τα πήρα ξαφνικά όλα πίσω.Εκεινη τη μέρα δεν σε είχα ξεχάσει.Απλά δεν ήθελα να είμαι από τους πρώτους,για να μην θεωρήσεις ότι υπάρχει ελπίδα να τα ξαναβρούμε.Αργότερα,που μιλήσαμε στο τηλέφωνο,χωρίς θυμούς πια,θυμάμαι ότι σου εξηγησα.Κατάλαβα κι εγώ,κατάλαβες κι εσύ.Και ξαφνικά χάθηκες από παντού.Δεν μου ξαναπάντησες ποτέ.Δεν ξέρω αν μπήκε κάτι άλλο στη ζωή σου ή αν δεν θέλεις να έχεις επαφές με το παρελθόν,μακάρι να είσαι ευτυχισμένος.Σε θυμάμαι με αγάπη χαμογελώντας. Και έχω κρατήσει τα πάντα από εσένα.Είσαι ο μόνος άνθρωπος που άξιζε να γνωρίσω τελικά,αλλά ήταν λάθος η χρονική στιγμή που έγινε...