ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν καλοκαίρι.Κάθε μέρα ξύπναγε, έπινε τον καφέ του και έτρωγε το πρωινό του μετά τη γυμναστική.Η θάλασσα ήταν δίπλα του κι έτσι πήγαινε συνέχεια για μπάνιο.Κάθε φορά το ίδιο άρωμα από γιασεμί ερέθιζε τη μύτη του όταν κόντευε στην παραλία.Κάθε φορά που γύριζε γινόταν εντονότερο.Του θύμιζε βόλτες στην πλάκα και φιλιά δίπλα στο γιασεμί.Του θύμιζε την καφετέρια που γνωρίστηκαν.Του θύμιζε το άρωμα που μύριζε μετά από κάθε φορά που κάνανε σεξ και πίνανε παρέα μια κούπα ζεστό καφέ.Του θύμιζε εκείνα τα μάτια που δεν ήθελε να ξεχάσει ποτέ.Κάθε βράδυ το μυαλό του έκανε σκέψεις.Όχι κάτι αφύσικο. Όχι κάτι μακρινό. Όχι κάτι τεράστιο.Απλά ήθελε να ζήσει ξανά κομμάτια τέτοια.Έτσι, κάθε φορά που η μυρωδιά από το γιασεμί έσπαγε τη μύτη του, εκείνος μελαγχολούσε.Ήξερε ότι αυτό που είχε ήταν τόσο μοναδικό όσο αυτή η μυρωδιά.Φοβόταν πως δε θα ξανά νιώσει ποτέ του έτσι.