ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήθελα να γραψω εδω,γιατί δεν τολμαω να τα πω σε εσενα.Ακόμη και αν αφορούν εσενα.Δε μπορω.Φοβαμαι,για αυτο.Να σου πω ποσο σε αγαπω θελω μονο.Ποσο θα θελα εκεινες τις μερες που βρισκομαστε μονοι στην γκαρσονιέρα σου στην Αθήνα να διαρκουν περισσότερο.Εκεινες τις ωρες που ημαστε αγκαλιασμενοι στο κρεβατι να διαρκέσουν περισσότερο απο οσο ειναι.Να μην περνα ο χρονος.Να σε εχω εκει να σε αγγιζω.Να κανουμε ερωτα,να γελαμε,να παμε βολτες.Και η πιο ωραία στιγμή για μενα,να ημαστε γυμνοι στο κρεβάτι και απλα να σε αγγιζω.Να παρατηρω τις υπεροχες ατελειες σου και να σε ερωτεύομαι περισσότερο.Ομως για καποιο λογο ξερω πως εσυ δεν εισαι ερωτευμένος.Αν και εισαι εσυ εκεινος που ομολογεις καθε φορα ποσο ερωτευμένος εισαι μαζι μου,ξερω πως δεν εισαι.Θα το ένιωθα αν ησουν.Και επειδη λογω αποστασης μπορεί να σε χασω,να ξέρεις μονο κατι,εγω σαγαπω.Σαγαπω γιατί με εχεις κανει να νιωσω ομορφα με τον εαυτό μου.Με έχεις κανει να με αγαπησω.Σε ευχαριστώ για αυτο.