ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεταξυ του αντρα μου κι εμενα εχουν συμβει πολλα ασχημα κατα καιρους. Δεν ειμαστε μαζι ουτε 10 χρονια αλλα μου φαινεται αιωνας. Τελευταια συνεβησαν συνταρακτικα γεγονοτα και αποκαλυψεις απο τη μερια του που μου επιβεβαιωσαν οτι ειναι ενας ανθρωπος αδυναμος και κομπλεξικος, αλλα οχι κακος. Προσπαθω να τον συγχωρησω και να τον στηριξω παρα το γεγονος οτι ποναω να θυμαμαι το πως μου εχει φερθει. Μου εχει ζητησει οικονομικη βοηθεια, το εκανα, ομως δεν του εδωσα οσα ζητησε, μονο οσα εγω αντεχα. Τα χρηματα φυσικα δεν ειναι δικα μου, τα δανειστηκα. Αποψε μου ειπε οτι επειδη φωναζω πολυ στα παιδια μας οταν παρεκτρεπονται δεν τα αγαπω και ειμαι πολυ κακος ανθρωπος. Πληγωθηκα. Οταν τον ρωτησα γιατι ειναι λοιπον ακομα μαζι μου, μου ειπε οτι δε θελει να τα αφησει σε εμενα, επειδη δε θα ζησουν ομορφα επειδη δεν τα αγαπω. Ωστοσο, εκεινος ελαχιστα ασχολειται μαζι τους μεσα στη μερα καθως λειπει για δουλειες, αλλα και οταν ειναι εδω περιοριζεται μονο στο να τα πειραξει λιγο κι οχι να τα φροντισει, να τα ταισει, να τα αλλαξει η να παιξει παρεα με αυτα. Πολλες φορες λεει πραγματα μεταξυ σοβαρου και αστειου αλλα καταβαθος πιστευω τα εννοει. Τα παιδια μου ειλικρινα τα αγαπω πολυ αν και παρεκτρεπομαι οταν δεν υπολογιζουν τιποτα και κανεναν. Εχω πολλη υπομονη, ομως εχουν επηρεαστει τα νευρα μου, το αναγνωριζω. Εχω επισκεφτει ειδικο και μου ειπε οτι εχω πολυ αγχος και βρισκομαι λιγο πριν την καταθλιψη. Ποσο κακος ανθρωπος παιζει να ειμαι που δεν κοβω το κεφαλι μου να βρω ο,τι ζηταει καποιος που οχι δε με αγαπαει, αλλα καλα καλα δε με εκτιμαει σαν ανθρωπινη υπαρξη;