ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξημερωματα...ολες οι σκεψεις μου αυτην την ωρα θελουν να εξωτερικευτουν οποτε αποφασισα οτι εχω να πω να το γραψω εδω...πληγωμενη ,οπως πολλοι ανθρωποι. Ψαψνω να βρω κατι για να ξεχαστω αλλα η καθημερινοτητα δεν βοηθαει! Ολη την ημερα με ενα ψευτικο χαμογελο, λεω καμια βλακεια δουλευω περναει η ημερα....αλλα μετα; μετα σκέφτομαι εναν ανθρωπο ο οποιος με προδωσε με πληγωσε και εν τελη αποδείχθηκε οτι δεν νοιαζοταν ουτε στο ελαχιστο για εμενα! Τον αγαπω παρολαυτα...ειναι η πρωτη φορα στην ζωη μου που αισθανθηκα ετοιμη να πω το σαγαπω σε καποιον και αυτος εκανε την καρδια μου συντρίμμια! Μακαρι να το ξεπερασω γρηγορα..δεν αντεχει αυτη η μοναξια.. εννοώντας την ψυχικη μοναξια οταν γυρνας σπιτι και θες να τον δεις εκει. Οταν ξυπνας και θες να τον δεις διπλα σου. Οταν εισαι εξω και περιμενεις ενα μηνυμα του. Ειναι πολυ δυσκολο και ιδίως για εμενα που ο χαρακτήρας μου ειναι αρκετά ευαλωτος...γιατι αφεθηκα; γιατι; εδειχνε τελειως διαφορετικος στην αρχη τον πιστεψα και οριστε τι επαθα...ειναι η ωρα τετοια που ακουγουμε τοσο μελλο και καταθλιπτικη. Ολα περνουν. Θα το περασω και αυτο αρκει μονο λιγη αισιοδοξιααα!