Άκουσε με! Προσεκτικα! Περναω αυτη τη περιοδο ιδια κατασταση! Συγκατοικησαμε εναμιση μηνα καραντινα και ενω θα πηγαινα μονιμα στην πολη του με εναν τσακωμο που δεν έφταιγα απλα αντεδρασα υπερβολικα λογω ζηλειας και ζητησα συγνωμη αμεσως, τον ξενερωσα, του τελειωσα και απλα εξαφανιστηκε! Αυτη λοιπον η γυναικα και αυτος στην προκειμενη περιπτωση ειναι ανθρωποι τοξικοι, δειλοι και ανωριμοι...εψαχναν αφορμη για να φυγουν, δεν ειχαν ποτε τπυς πραγματικα συναισθήματά γιατι αν ειχαν θα παλευαν, θα προσπαθούσαν, θα μοχθπυσαν για τον αλλον και δε θα τα παρατουσαν δεν εχουν μαθει να αγαπουν να συμβιβαζονται να κοοτουν τπυς γυρω τπυς! Παρα μονο την παρτη τους! Προσπαθβσε α χωνεψεις οτι δε φταις πουθενα εσυ ο οποιοσδηποτε να ηταν ετσι θ φερονταν.η μαλλον οχι! Αν ειχε καποιον αδιαφορο, να την βριζει να τημ απαταει , να εξαφανιζεται θα τον εκτιμουσε πιο πολυ..αυτοι οι ανθρωποι απλως δεν ειναι ανθρωποι. Προχωρα μπροστα..συνεχιζε να πιστευεις στηναγαπη και θα σου ερθει κατι πολυ καλο..πιστεψε με!!! Μακρια απο ανασφαλεις, δειλους και τοξικους ανθρωπους
10.5.2020 | 05:49
Γιατί...
Δεν ξέρω απο που να αρχίσω... Είχα μια σχέση με μια κοπέλα, κάναμε όνειρα να μείνουμε μαζί και το είχαμε βάλει στόχο.. Πολύ απότομα μου ζήτησε να χωρίσουμε χωρίς να μιλήσουμε από κοντά και είπαμε άσχημα λόγια μεταξύ μας, έχοντας χάσει κι εγώ την ψυχραιμία μου.. Το γεγονός ότι χωρίσαμε απότομα και με απόσταση μου στοίχισε αρκετά και κατ'εμε χωρις κάποιον σοβαρό λόγο.. Τέλος πάντων από εκεί και έπειτα κόψαμε κάθε επικοινωνία και προσπάθησα να συνεχίσω την ζωή μου.. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν περάσει 9 μήνες και εγώ δεν μπορώ να την βγάλω τελείως από το μυαλό μου... Νιώθω ένα αγκάθι στην καρδιά μου, θα ήθελα να την δω να την ρωτήσω ένα γιατί όμως ξέρω ότι είναι ανωφελο... Με πονάει δυστυχώς ακόμη η κατάσταση αυτή και ξέρω πως για αυτήν δεν ήμουν και δεν είμαι τίποτα για αυτό θυμώνω με τον εαυτό μου και δεν ξέρω τι να κάνω πλέον....
1
