ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι μόνο από τον κορονοϊό και μετά όπως γράφεις.
Κάποιοι άνθρωποι είχαν πάντα προβλήματα που βάραιναν την ψυχολογία τους.
Από εκεί και πέρα κάθε άνθρωπος θεωρεί πως έχει βαριές κι ασήκωτες σκοτούρες.
Αντικειμενικά όμως δεν ισχύει αυτό.
Δεν λέω ότι δεν μπορούν να πληγώνονται οι άνθρωποι κι από ασήμαντα πράγματα, δυστυχώς έτσι είναι φτιαγμένη η ανθρώπινη νοοτροπία.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όποιος έχει χρήματα και χρόνο (κυρίως χρήματα) να διαθέσει για ψυχολόγο (μιας και το αναφέρεις στην εξομολόγησή σου) σημαίνει πως είναι σε ένα καλό επίπεδο η ζωή του.
Είχα παλιά έναν φίλο, απαρηγόρητο από χωρισμό, ξύπναγε πρωί, πήγαινε στο κέντρο, έπαιρνε ένα χορταστικό σνακ και έναν μοδάτο καφέ (απ' αυτούς με τις ξένες ονομασίες που ξεχειλίζουν σιρόπια, καραμέλες, σαντιγί και δε συμμαζεύεται), έκανε ανάληψη από ATM ενός ποσού που κάποιοι το βγάζουμε σε ένα δίμηνο και αν..., για να 'χει για τα καθημερινά έξοδα μετά την συνεδρία (σούπερ μάρκετ, λογαριασμούς, δόση νέας τηλεόρασης, παραγγελία νέας συσκευής κινητού, έξοδα αυτοκινήτου, κτλ...) και στη συνέχεια κατηφόριζε προς το γραφείο του ψυχολόγου του για να μιλήσει για το ψυχολογικό του αδιέξοδο, το χωρισμό και το χάος στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Δεν λέω ότι δεν μπορεί να έχει προβλήματα, στ' αλήθεια ήταν λυπημένος αλλά στο διάβα του προσπερνούσε ένα σωρό υπαλλήλους και γενικά ανθρώπους με προβλήματα επιβίωσης κι όμως αυτός μέσα του ένιωθε πως γι' αυτόν είχε έρθει το τέλος του κόσμου.
Άλλο παράδειγμα: Μοναξιά των γιορτών που σε λίγες μέρες θα είναι ξανά επίκαιρη.
Όλοι αν τους ρωτήσεις λένε πως δεν θέλουν να έρχονται οι γιορτές γιατί είναι μόνοι.
Δεν είναι όμως.
Άλλοι επίσης περνούν τη ζωή τους σε νοσοκομεία.
Δεν είναι θέμα covid λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι πάντα είχαν προβλήματα.
Υπάρχουν όμως και πράγματα στη ζωή που είναι ξεκάθαρα θέμα point of view.

Ποιον κορονοιο και μετά; Νωρίτερα ήμασταν καλύτερα, η Ελλάδα από το 2010 που μπήκε στα μνημόνια, μας έχει πάρει η κάτω βόλτα.

"Γιατί ο κόσμος έχει τόσα πολλά ψυχολογικά προβλήματα πλέον ρε παιδιά; " - Επειδή ζούμε σε μία δυστοπία, σε έναν πλανήτη γεμάτο πολέμους, φτώχεια, μίσος, ρατσισμό, και τόσα άλλα.
"Για ποιο λόγο ο μισός πληθυσμός δεν ζει ευτυχισμένος;" - Επειδή ο άλλος μισός ζει παρασιτικά εις βάρους του, βλέπε πλούσιους και φτωχούς. "Μετά τον κορονοιο έχει αλλάξει όλη η ζωή μας! Οι συνήθειές μας, η χαρά μας, τα πάντα είναι διαφορετικά" - Τίποτα δεν άλλαξε ουσιαστικά, απλά μας ταρακούνησε λίγο όλο αυτό, πόσες χιλιάδες φορές έχουν επαναλειφτεί παρόμοιες πανδημίες, πόλεμοι, χίλια δυό, στην παγκόσμια ιστορία. Απλά εμείς (φαντάζομαι θα είσαι κάτω των 60) ζήσαμε αυτό, οι προηγούμενες γενιές έζησαν άλλα (Κατοχή κτλπ), σε κάθε γενιά και από κάτι, ποτέ δεν συνυπήρξαμε ειρηνικά και αλληλέγγυοι σε παγκόσμια κλίμακα. Δυστυχώς..

Καλά κάνεις και ελπίζεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (πεθαίνει πάντως). Αυτό που σε απασχολεί, απασχολεί πολλούς εδώ και δεκαετίες (πριν γεννηθώ δεν ξέρω). Το μόνο που βλέπω είναι πως η ανθρώπινη πορεία είναι μονόδρομος. Επομένως, περιμένω τα πράγματα να διαλυθούν κάποια στιγμή. Τίποτα δεν κρατά για πάντα, όλα φτάνουν στο φυσικό τους τέλος. Αυτό δε σημαίνει ότι σταματάμε τους αγώνες και την προσπάθεια, έστω και για την "τιμή των όπλων". "Ο ανθρώπινος πολιτισμός πηγή δυστυχίας" είχε πει κάποιος πολλά χρόνια πριν.
Κοίτα όμως, 10000 χρόνια και μέσα σε αυτά κάναμε τόσα, αλλάξαμε άλλα τόσα... και πολύ κρατήσαμε, ας μην έχουμε παράπονο.
Για να στο ελαφρύνω λίγο, ένας φίλος μου είχε πει πριν χρόνια το εξής :
" Αν ο καθένας μας είχε από μία γυναίκα να τον αγαπάει, οι πόλεμοι και η πείνα στον πλανήτη θα ήταν παρελθόν ! ".