Βασικά δεν ξέρουμε πως είσαι , αλλά με προβληματίζει που δεν ξέρεις εσύ πως είσαι. Σίγουρα ταιριάζετε με τα παιδιά που θες να βγείτε; Έχει ροή η επικοινωνία σας ή είναι όποτε λάχει; Ταιριάζετε; Διασκεδάζετε; Έχετε έναν κοινό τόπο συνάντησης; Δεν είναι τυχαίο που πολλές φιλίες προκύπτουν σε σχολεία, σχολές, δουλειές, τις ίδιες γειτονιές, κοινές δραστηριότητες. Αυτό επιτρέπει κι όταν δεν υπάρχει άλλος χρόνος, να συναντιέστε.Πάντως, δεν μπορείς να γίνεις με όλους καλός φίλος ούτε εσύ, δεν σου ταιριάζουν όλοι. Δεν κολλάμε το ίδιο με όλους ούτε εμείς.Ούτε χρειάζεται να το θέλουμε. Μπορεί να συμπαθούμε πολλά άτομα, ν΄απολαμβάνουμε τις κουβέντες μαζί τους αλλά να μην είμαστε συμβατοί για κάτι παραπάνω από γνωστοί με αλληλοεκτίμηση. Μετράει πολύ να ταιριάζετε πραγματικά επικοινωνιακά κι όχι να είναι απλά αποτέλεσμα προσαρμογής μαζί με την συμβατότητα της ζωής, εκτός κι αν αυτό που βρίσκετε ο ένας στον άλλον είναι πολύ πιο πάνω από τεχνικές δυσκολίες. Υ.Γ. Όσο περνάνε τα χρόνια, οι υποχρεώσεις και ο περιορισμένος χρόνος/ενέργεια/διάθεση αλλά και πρωτινές εμπειρίες, δεν μας κάνουν τόσο ανοιχτούς. Μετά το άνοιγμα το βλέπω στις μεγάλες ηλικίες, κι απλά στεναχωριέμαι που πρέπει να φτάνουν τόσοι άνθρωποι στα 70+ για να μιλήσουν με ευθύτητα, χωρίς να το παίζουν κάτι. Που χαίρονται απλά την κουβέντα και την παρέα χωρίς να τα θεωρούν εκμετάλλευση κι ένα σωρό άλλες αηδίες που σκέφτονται αρκετοί- πιο νέοι- και χάνουν την ουσία των πραγμάτων.
3.3.2019 | 15:10
Γιατί δεν θέλουν να βγαίνουν μαζί μου;
Δεν είμαι μοναχικός άνθρωπος από επιλογή. Μου αρέσει πολύ να βγαίνω έξω, να γνωρίζω κόσμο, να κάνουμε παρέα. Κάθε φορά που γίνεται αυτό περνάω πολύ καλά και πιστεύω ότι από δω και πέρα θα ζω έτσι. Όμως γρήγορα καταλαβαίνω ότι ήταν μόνο η εξαίρεση στον κανόνα, και περνά κανάς χρόνος μέχρι την επόμενη έξοδο. Και μετά πάλι τα ίδια.Όταν ρωτάω τους άλλους να βγούμε, συνήθως βρίσκουν δικαιολογίες. Κάποτε δέχονται αλλά νιώθω ότι και πάλι κάτι δεν πάει καλά. Σαν να έχουν καταλάβει ότι γενικά είμαι μόνος μου και γι' αυτό να μου κάνουν χάρη. Ακούγεται μοιρολατρικό, το ξέρω, αλλά πώς αλλιώς να εξηγήσω σχόλια του τύπου "δεν θα σε άφηνα αφού το είχες κανονίσει" ή "δεν περίμενα να κάτσεις μαζί μας"; Δηλαδή αν δεν είχα κάνει σχέδια, θα με απέρριπτες. Δηλαδή πώς έβγαλες το συμπέρασμα ότι δεν θα καθόμουν μαζί σας αφού δεν με έχεις ξανακαλέσει ποτέ και ενώ είμαι πάντα ανοιχτός απέναντί σου; Προφανώς κάτι δεν πάει καλά με την εικόνα που βγάζω στους άλλους. Δεν ξέρω τι είναι γιατί κανείς δεν μου μιλάει ξεκάθαρα. Είμαι φιλικός άνθρωπος, με χαμόγελο, μιλάω σε όλους. Κάτι όμως δεν πάει καλά. Όλοι φαίνονται διατεθειμένοι να είναι γνωστοί μου, δύσκολα όμως να θέλει κανείς να είναι φίλος μου. Αποφάσισα να γράψω εδώ μήπως πάρω απάντηση. Έχετε κάποιον γνωστό που να είναι σαν κι εμένα; Τι δεν σας αρέσει πάνω του; Γιατί δεν τον κάνετε παρέα;
2
