ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στον δικό μου κόσμο. Βαρέθηκα γιατί υποτίθεται ότι σπούδασα για ένα καλύτερο μέλλον και πάω δοκιμαστικά σε δουλειές με ανθρώπους που ούτε να γράφουν δεν ξέρουν. Δεν το κρίνω, δεν ξέρω τι μπορεί να έχει συμβεί στον καθένα αλλά ειλικρινά κουράστηκα. Σε καμιά δουλειά δεν δένω, σχεδόν δεν δίνω σημασία. Βλέπω τους και τις υπαλλήλους να τρέχουν για να γίνει σωστά η δουλειά και εμένα απλά δεν με νοιάζει. Και μετά έχεις και το αφεντικό να ρωτάει ''Το γουστάρεις, σου αρέσει;'' Φίλε μου, πόσο μπορεί να γουστάρει κάποιος το ότι τακτοποιεί ένα ράφι ή επειδή χτυπάει στο ταμείο ένα ραπανάκι; Μπορεί να ακούγομαι σνομπ αλλά ειλικρινά απλά νιώθω ότι πνίγομαι στα ωράρια και μέσα στους ανθρώπους σε σημείο να σιχαίνομαι αυτή τη ζωή! Ούτε γουστάρω να πουληθώ για το χρήμα. Έτσι κι αλλιώς το έχω ψιλοχε@@@ενο. Δεν περιμένω από αυτό να με γεμίσει. Δεν έχω ανάγκη τα πιο ωραία ρούχα. Απλά νιώθω κομμένη από αυτόν τον κόσμο.