ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο καποιους μηνες ειχε γινει κατι με καποιο παιδι απο την περιοχη μου αλλα εληξε αδοξα χωρις καμια προσπαθεια απο την πλευρα του να συνεχισουμε λογω των συνθηκων ελεγε. Αυτος θα πηγαινε τριτη λυκειου εγω πρωτο ετος και θα εφευγα κι ελεγε οτι δε γινοταν. Εγω αν και εκενευριστηκα τοτε το δεχτηκα μιας κ δεν ειχα τα κοτσια οπως και αυτος να πουμε στα ισια αυτο που θελαμε την τελευταια φορα που βρεθηκαμε. Τελος παντων εφυγα περασε ο καιρος αλλα ακομα καθε φορα που συναντιομαστε τυχαια στο δρομο ή σε καποιο μαγαζι οταν επιστρεφω πισω αισθανομαι περιεργα, κατι σαν αναστατωση και αμηχανια μαζι και απο το βλεμμα του νομιζω πως το αισθανεται κι αυτος. Βγαινουμε εξω και κοιταζω απο δω κι απο κει μηπως τον πετυχω. Αχ τι να κανω τι μου συμβαινει αφου εχει τελειωσει και δε μιλαμε πια γιατι συνεχιζω να ενδιαφερομαι τοσο γι'αυτον;;