ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ζω στον εξωτερικό και εδώ και ένα χρόνο κάνω παρέα με μια κοπέλα που είναι και αυτή ελληνίδα. την πάω πολύ και κάνουμε καλή παρέα. πρόσφατα συναντήθηκα τυχαία με ένα παιδί που μου αρέσει πολύ. το παιδί αυτό τυχαίνει να δουλεύει μαζί με αυτή την κοπέλα και μάλιστα μια φορά τον είχε καλέσει σπίτι της όταν ήμουν και εγώ εκεί, αλλά τότε δεν του είχα δώσει σημασία. από τότε όμως που κατάλαβα ότι μου αρέσει, της ζήτησα να μας φέρει σε επάφη. να βγούμε δηλαδή καμιά μέρα όλοι μαζί ή να τον ξανακαλέσει σπίτι της να τον ξαναδώ. για κάποιο λόγο η κοπέλα δεν θελει, δεν το επιδιώκει και δεν ασχολέιται καν. όταν την το έλεγα μου απαντούσε πως ναι οκ, όταν δουλεούμε μαζί θα σου πω να περάσεις, ή έχω διάβασμα, ή δουλεύω, ή ό,τι άλλο της κατέβει. έχουν περάσει τρεις βδομάδες. από τότε δεν της τον ξαναείπα για να μην την πρήζω, αλλά μου τη δίνει που ενώ το ξέρει δεν επιδιώκει κάτι, ακόμα και όταν είχε διακοπές και δεν είχε ούτε δουλιεά ούτε διάβασμα. επίσης δεν παίζει να τιν γουστάρει γιατί έχει αγόρι και μενουν και μαζί. τις προάλλες λοιπόν έτυχε να το ξαναδώ το παιδί, αλλά οι συγκυρίες ήατ ντέτοιες ώστε δεν μπορύσα να του μιλήσω πολύ. του είπα ωστώσο να κανονίσουμε να βγούμε καμιά μέρα και μου είπε ναι, το λέω στην χ (την κοπέλα) και έχει διάβασμα κλπ. μετά από αυτό το περιστατικό, το λέω στην κοπέλα ότι τον είδα και μου λέει αα είδες πώς τα φέρνει η ζωή;! τι λες μωρε!!??? πολύ σπάστηκα! τόσο δύσκολο είναι δηλαδή να βγούμε μια μέρα!!? είμαι πολύ στενοχωρημένη για΄τι γενικά εμένα όταν μου ζητάνε κάτι το βάζω προτεραιότητα...