21.9.2015 | 13:42
Γιατι γίναμε ετσι?
Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτο που δεν μου αρέσει σε αυτην την κατάσταση.Είναι το οτι δεν τον εχω δίπλα μου οπως θα τον ήθελα?Είναι άραγε εγωιστικό και φταίει η απόρριψη που ένοιωσα οταν μου είπε οτι δεν μπορεί κατι παραπάνω,αρα δεν θέλει και κατι παραπάνω?Το σκεφτόμουνα καιρό και τελικά νομίζω κατάλαβα τι με πειράζει.Οτι δεν μου έδωσε καν μια ευκαιρία.να τον γνωρίσω πραγματικά και να με γνωρίσει και αυτος.Οτι οταν του μίλαγα για σχέση αυτος το μόνο που σκεφτόταν ήταν αποπνικτικές καταστάσεις,ατελείωτα τηλεφωνήματα,έλεγχος,τσακωμοί και γκρίνια.Οτι δεν έκατσε ουτε ενα λεπτό να ασχοληθεί για το αν αξίζει να δοκιμάσει να κάνει κατι παραπάνω.Δεν ξέρω πως κάποιοι μπορούν να αντιμετωπίζουν ετσι τους ανθρώπους,να τους βλέπουν σαν κατι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να καλύψουν μόνο μια ανάγκη τους λες και είμαστε προϊόντα.Και δεν μιλάω μόνο για τα ερωτικά, γενικά στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αρχίσαμε να τους χρησιμοποιούμε ολους προς όφελός μας ,προς κάλυψη των αναγκών μας.Ποτε δεν τους θέλουμε ολόκληρα και συνολικά δίπλα μας παρά μόνο για τις στιγμές και τις χρήσεις που εμεις εχουμε ανάγκη την εκάστοτε στιγμή.Γίναμε αυτο που λέγαμε οτι δεν θα γίνουμε ποτε.Περαστικά μας...