ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσωπο δεν υπάρχεις Τέλειωσες άσκημα κάθε νύχταΈνα ταξίδι ινκόγκνιτο ήτανε όλαΈνας χρόνος αγνώριστος σε μιαν άγνωστη χώραΜα τώρα η λογική μου γιατί έχει γίνει παράλογηΣ΄ αυτό το παράθυρο απ’ όπου υποθέτω δεν πρόκειταιΟύτε να βγει ούτε να μπει καμιά ζωήΚι απλώνεται πάλι αυτός ο κίτρινος ορίζονταςΜέσα σ’ ένα παγωμένο μνημείο μεσημέριΑλλ’ αυτό το χαλασμένο αίμα μπορεί να το πίνει κανείςΤο πικρό του σώμα κατεβαίνει ολοένα τον ουρανόΑπό μόρια χρονοΰλης τρύπιο νεφέλωμαΑπό μόνο πως θα πεθάνω σ’ ένα χτες από μένα και τίποταΔίχως να ‘χω πολλά λόγια να πωΚουράστηκα με την άβυσσο Αυτήν τη φωνή μουΜιλώ με τον ΜάλερΈναν αμφίβιο τρόμο Έναν υπόγειο κρότοΈναν πυροβολισμό πάνω στο πρόσωπό μουΣπέρματα της πολιτείας κεραίες χοάνες μαύρα αγκάθιαΈνας που πέρασε απόψε σαν πάλιΚι οι λέξεις μου έρχονται και τεντώνουν την ίδια πάντα μουσικήΌμως η τελευταία ποίηση γράφτηκε πριν από χρόνιαΦτάνει πια Μη με πεις άλλο ποιητήΠίνω το κίτρινο πρόσωπό μουΑλέξης Τραϊανός