ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.4.2019 | 16:17

Γιατί να μην έχω και εγώ τέτοιους γονείς;

Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα, απο την παιδική μου ηλικία μέχρι και τώρα. Δυσκολίες στα οικονομικά μια όχι νορμαλ ζωή, να τσακώνονται οι γονείς μου απο τότε που με θυμάμαι... να βλέπω ακραίες σκηνές και τώρα που μεγάλωσα μας παράτησε η μάνα μου. Εμάς μας έδιωξε ο πατέρας μου απ το σπιτι μετά εμένα κ τ αδέρφια μου και ενώ πότε δ έκαναν κάτι για εμένα κ τ´αδέρφια μου τώρα μας έχουν «φορτώθει» δεν εργάζονται ζούν με δανείκα απο έμας που δουλεύαμε απο τα 16 μας μας έβαλαν στη μέση για δικά τους ζητήματα. Εγώ δε μπορώ τον εαυτό μου να βοηθήσω καλά καλά και έχω ν στεναχωριέμαι κ γιαυτούς πέρα οτι ποτέ δ είδα κάτι καλό κ απο τότε που με θυμάμαι η ζωή μου ήταν χάλια. Ακόμα κ τώρα που δυσκολεύομαι αντί ν έχω κάποιον να στηριχτώ (όχι απαραίτητα οικονομικά) πρέπει πάλι εγώ να τους στηρίζω. Ειλικρινά κάνω οτι μπορώ, στεναχωριέμαι αν κ ξέρω καλά οτι φταίνε αυτοί που δε μ έδωσαν μια σωστή βάση που απο μικρή δε με μεγάλωσαν σωστά που είδα όσα είδα. Πάγωσα μαζί τους ειδικά με τν μάνα μου όταν μας παράτησε δεν της μιλούσα για αρκετό καιρό ,τώρα μιλάμε αλλα δεν την νιώθω σαν μαμά μου νομίζω πως απλά είναι μια φίλη μια γυναίκα άγνωστη. Δυσκολεύομαι πολύ στη καθημερινότητα μου,γενικά τα βγάζω δύσκολα πέρα έχω κ αυτούς που αντί ν με στηρίξουν έστω ψυχολογικά κάθε φορά μου λένε μόνο προβλήματα. Για να μην μιλήσω για την «σχέση» της μάνας μου την οποία γνώρισα κιόλας κ είναι στην ηλικία μου που θεωρητικά είμαι μικρή... νιώθω απαίσια κ προσποιούμαι συνεχώς για να αισθάνονται αυτοί καλά. Νιώθω μόνη απελπισμένη εμένα κ τα αδέρφια μου δε μπορεί να μας βοηθήσει κανείς έχουμε τα ίδια προβλήματα με αποτέλεσμα ν μην μπορούμε να βοηθηθούμε ούτε καν μεταξύ μας. Πείτε μου λοιπόν σας παρακάλω είναι γονείς αυτοί; Αξίζει να συμπεριφέρεσαι έτσι στα παιδιά σου; Ειλικρινά τους λυπάμαι πλέον, στεναχωριέμαι που το λέω αλλά έτσι νιώθω. Πιστεύω πως κανείς γονιός δε είναι τόσο αδιάφορος. Σιχένομαι τον εαυτό μου που δε μ´αγαπανε που δε με νοιάζονται ,λέω γιατί τι έκανα τι τους φταίξαμε; Βλέπω άλλους γονείς να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους κ νιώθω ένα τίποτα νιώθω άδεια....
0
 
 
 
 
Scroll to top icon