ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρέμω και μόνο που σκέφτομαι όσα έγιναν αυτές τις μέρες. Τα είχα μαζί του πριν τέσσερα χρόνια, ήμασταν ακόμη πανεπιστήμιο. Τρελός έρωτας, ενθουσιασμός, όλα τόσο όμορφα. Αλλά εγώ έπρεπε να φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό (το οποίο ούτε καν κατάφερα να τελειώσω). Τον άφησα με τόση δυσκολία και δράματα. Είπαμε να μην έχουμε επικοινωνία και δεν είχαμε. Τον συνάντησα προχτές στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ. Μου μίλησε κι εγώ έτρεμα σαν το ψάρι. Η φωνή μου έτρεμε. Κι εκείνος ήταν πολύ αμήχανος, αλλά μου χαμογελούσε. Μου είπε τα νέα του, του είπα τα δικά μου. Αμέσως πάγωσε όταν του είπα ότι είμαι με κάποιον και το πάμε σοβαρά. Το είπα για να το ακούσω κι εγώ. Τελικά κανείς μας δεν έδωσε σημασία. Βγήκαμε και το ίδιο βράδυ κάναμε σεξ δυο φορές στο σπίτι του. Όπως τότε, μόνο που έμενε σε άλλο σπίτι... Σα να μην άλλαξε τίποτα. Είπαμε αυτό ήταν και τέλος, όμως τον σκέφτομαι συνέχεια και κάθε στιγμή μπαίνω στον πειρασμό να του τηλεφωνήσω.... Θυμάμαι το άγγιγμά του παντού επάνω μου και τα φιλια του και δε νομίζω πως μπορώ να ξανά κάνω σεξ με τη σχέση μου χωρίς να φαντασιώνομαι εκείνον.