ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουμε χωρίσει εδω και 2 βδομάδες,στην αρχη ημουν πικραμένη,μετά νευριασα και θύμωσα και τωρα εχω ενα βαρος κι ενα καψιμο στο στήθος(και σιγουρα δε παθαίνω έμφραγμα,τσεκαρισμένο) Δε μπορώ να κοιμηθώ,θέλω μόνο να τον ακούσω. Χωρίς νόημα,χωρις να θελω να συζητησω κάτι,απλα να μιλήσουμε οπως παλιά για άσχετα πράγματα και να τον ακουσω. μονο αυτό. Δεν εχουν νόημα τίποτα απο όσα κάνω.Μπαίνω στο viber για να δω αν γυρισε σπίτι απο τη δουλειά.Καθομαι και διαβάζω ζώδια,ποια εγω, για να πιαστώ απο μια βλακεία που θα μου δώσει κουράγιο οτι θα τα ξαναβρούμε.Λες και φταίει ο ανάδρομος ερμής.Τη μια τον βρίζω και την αλλη πονάω,ρε παιδιά. Πονάω κυριολεκτικά.Και δε θέλω να περάσει,το ξέρω οτι θα περάσει.θέλω να ξαναπροσπαθησουμε κι ας ξερω οτι εγω έκανα ο,τι περνουσε απο το χέρι μου αλλα εκείνος διαλέγει καθε φορά τη μοναξιά του. Ναι το ξέρω οτι περνάει γιατί τον ίδιο άνθρωπο τον εχω ξανακοψει αλλες 2 φορές απο τη ζωή μου κι αυτή ειναι η τρίτη και η φαρμακερή. Αλλα δε θέλω ρε γαμώτο.Γιατί πρέπει να πονάμε τόσο;Γιατί αφου είναι ολα σε κουτάκια μεσα στο κεφάλι μου και βλεπω την αλήθεια ,γιατί λυσσαω να τον παρω τηλέφωνο στις 7 το πρωί; Γιατί δε φευγει μια και καλή αυτό το βάρος να τελειώνουμε;Γιατί δε με μαζευει κάποιος?