Εμένα οι ρομαντικές κομεντί μ΄αρέσουν κι έχουν χίλια κακά και προβληματικά μέρη συνήθως αλλά το μοτίβο το κλασικό δεν το πέτυχες καν (δεν είσαι φαν του είδους και φαίνεται από χιλιόμετρα). Ο ρομαντισμός είναι κάτι άλλο. Δικό σου θέμα αν μπερδεύεσαι. Τώρα, προφανώς μεγάλο μέρος ταινιών, αυτών που αποκαλούμαι κυρίως εμπορικές καλό είναι να ξέεεεεεεεεερεις ότι πραγματεύονται φαντασιώσεις. Στις φαντασιώσεις όλα είναι ιδεατά και ωραία αλλά δεν είναι άσχημος-όμορφη. Απλά καλώς ή κακώς ξέρουν ότι θέλουμε να ταυτιστούμε με την όμορφη και τον όμορφο. Γουστάρουμε να βλέπουμε όμορφους ανθρώπους και τους πληρώνουμε αδρά γι' αυτό γιατί πάμε για τη φαντασίωση στην τελική. Μέσα όμως στην κλισεδούρα των ρομαντικών κομεντί που είναι ανάλαφρο υπάρχουν κάποιες ευρηματικές ταινίες (π.χ. το Μεσοτοιχίες προσπαθεί καλά) και δεν είναι απλά όμορφοι ή άσχημοι οι άνθρωποι. Είναι κάτι παραπάνω. Η συγκίνηση που μπορεί να προκαλέσει έχει να κάνει με το ότι συνήθως το άτομο που πρωταγωνιστεί (πόσο μα πόσο έξω έπεσες) είναι ο loser, το ταπεινό χαμέμηλο και καταφέρνει να 'ρίξει΄εκείνο το άλλο άτομο που έφτυνε τους πάντες και τα πάντα αλλ' γι' αυτόν αλλάζει. Είναι πολύ τυπικό και πραγματεύεται αυτό που συναντάς εδώ μέσα αλλά με «αίσιο» τέλος: το «καλό κορίτσι» ερωτεύεται τον αιώνιο εργένη που έχει κακή συμπεριφορά αλλά στο βάθος είναι καλοσυνάτος και σε κάποια φάση το καλό κορίτσι αγανακτεί κι ο άλλος καταλαβαίνει το λάθος του κι αλλάζει για χάρη της. Γι' αυτό πουλάει: πολλές πληγώθηκαν από το λάθος αγόρι που συνέχισε μια χαρά τη ζωή του, σε πολλές κομεντί το καλό κορίτσι ανταμείβεται. Οπότε δεν αρκεί να θες να μας την πεις σ΄εμάς τους φαν του είδους, πρέπει να είσαι και σε θέση. Γατάκι. :Ρ Υ.Γ. Εμένα μ' αρέσει κι αποδόμησή τους μετά. Ανωμαλία, ξέρω. :Ρ
3.4.2018 | 16:37
Γιατί συγκινούμαστε στις "ρομαντικές" ταινίες?
Σε πολλές ρομαντικές ταινίες, ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια είναι πάντα υπόδειγμα ομορφιάς, αψεγάδιαστος, με τέλειο σώμα και συνήθως βλέπουμε την πορεία της ζωής τους μέχρι τον "απόλυτο έρωτα".Ας υποθέσουμε πως ο πρωταγωνιστής είναι άντρας. Στην αρχή βλέπουμε πόσο καλόκαρδος και συναισθηματικός είναι, πόσο πολύ αγαπάει τον κόσμο, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που θα εμφανιστεί ένα άλλο μοντέλο αντίθετου φύλλου, υπόδειγμα ομορφιάς και αυτό, το οποίο θα το ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Από εκεί πέρα ο πρωταγωνιστής θα κάνει τα πάντα προκειμένου να μπει στο βρακ... εεεε να κερδίσει την καρδιά της πρωταγωνίστριας ή το ανάποδο.Στη συνέχεια εμφανίζονται οι κακοί της ταινίας, οι οποίοι προσπαθούν να μπουν ανάμεσα στο ζευγάρι. Συνήθως οι κακοί παρουσιάζονται ως "άσχημοι", με άγριο βλέμμα που, ενώ και αυτοί έχουν συναισθήματα για την κοπέλα, ίδια με αυτά που έχει το όμορφο παλικάρι, τους μισούμε και περιμένουμε την στιγμή που θα φάνε άκυρο από την τύπισσα για να νιώσουμε γαμάτα. Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που τους μισούμε. Είναι απλά άσχημοι, έχουν κακό βλέμμα, θέλουν να μπουν ανάμεσα σε δύο "όμορφους" ανθρώπους, άρα τους αξίζει κρέμασμα. Δικαίωμα στον έρωτα έχει μόνο ο όμορφος της υπόθεσης, οι άλλοι υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν το αγαπημένο ζευγάρι που θα ζήσει την αιώνια αγάπη των 15 λεπτών στο κρεβάτι.Προς το τέλος της ταινίας ο πρωταγωνιστής, αφού έχει βγάλει από την μέση όλα τα μπάζα και έχοντας ερωτευτεί την κοπέλα απλά και μόνο επειδή είναι όμορφη και ήθελε να μπει στο βρακί της, την αγκαλιάζει και την φιλάει υπό συναισθηματική μουσική υπόκρουση. Τότε έρχεται η στιγμή που τα χαρτομάντιλα έχουν την τιμητική τους, δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μας και μυξούλες τρέχουν από την μύτη μας. Αισθανόμαστε τόσο όμορφα που οι άσχημοι έχουν πάρει το μάθημα τους και κατάλαβαν πως ο έρωτας είναι για τους ωραίους. Νιώθουμε τόσο συγκινημένοι που ένα λιγούρη θα μπει στο βρακί μιας άγνωστης που είδε κάπου τυχαία και την "ερωτεύτηκε".Αυτό ονομάζεται ρομαντισμός τον 21ο αιώνα και προκαλεί συγκίνηση και φιλοσοφικά ερωτήματα του τύπου "που είναι αυτοί οι άντρες?", "που είναι αυτοί οι ιππότες?". Αλήθεια, εσείς που συγκινήστε με κάτι τέτοιες ταινίες, τι ακριβώς σας προκαλεί όλα αυτά τα συναισθήματα?
3
