ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύω ότι εκφράζω έναν αρκετά μεγάλο αριθμό γυναικών προσπαθώντας να ψυχολογήσω την κατάσταση:Δεν είναι ότι δεν τους πιστεύουμε όταν μας λένε πως μας αγαπούν κι ότι εμείς είμαστε τη δεδομένη στιγμή η σχέση στη ζωή τους κι ότι δεν ενδιαφέρονται να κοιτάξουν αλλού, ούτε να απατήσουν...Δεν είναι μόνο το ότι έχουμε τα ψυχολογικά μας και προβλήματα αυτοπεποίθησης...Δεν είναι μόνο ότι βλέπουμε εκεί έξω τις κοπέλες ανταγωνιστικά, λες και όταν φοράνε το σορτς-βρακί θέλουν να την πέσουν στο δικό μας γκόμενο...Είναι επίσης ότι, στερεοτυπικά και μέσω των ΜΜΕ, των διάφορων ερευνών και των συζητήσεων στις παρέες, έχουμε μάθει ότι τα λεγόμενα "πρωτόγονα" ένστικτα των αντρών, κατανικούν την προσωπικότητα και την ίδια τους τη θέληση να μείνουν πιστοί. Γιατί τους το κάνουμε αυτό; Το ξέρουμε ήδη ότι υπάρχουν και αλήτες και κακοί άνθρωποι, αλλά μη βγάζουμε ονόματα και τρομοκρατούμε τον κόσμο, πριν πάρουμε το χρόνο μας να κρίνουμε με λογική.Ας μην παραλογιζόμαστε άλλο... Ας μη λέμε "έτσι είναι οι άντρες", δηλητηριάζοντας τις σκέψεις μας και προετοιμάζοντας τους εαυτούς μας για το χειρότερο, επηρεάζοντας παράλληλα και τις άλλες γυναίκες. Ας παραδεχτούμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.Όταν είμαι προκατειλημμένη εξαρχής με κάποιον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, αισθάνομαι ότι του αφαιρώ κάτι από την προσωπική του ταυτότητα, κάτι που δε θα ήθελα να συμβεί ούτε σε μένα.Σκεφτείτε το και ξεκολλήστε... Εμείς οι ίδιοι δηλητηριάζουμε τα μυαλά μας και των άλλων γύρω μας.Αυτό το συμπέρασμα βγάζω τελευταία.ΥΓ: Αφορμή να το γράψω ήταν οι μία-δύο γνωστές μου, που πάντα κρίνουν τις καταστάσεις εξωτερικά, παρουσιάζοντάς μου δήθεν "στατιστικά" στοιχεία τύπου: αφού το 90% των αντρών είναι "έτσι", εσύ γιατί ελπίζεις στο "αλλιώς";