20.5.2013 | 19:26
Γκαντεμομαγνητης.
Τοσα χρονια να σε τραβανε ατομα που ειτε δε θα ανταποκριθουν, ειτε δε θα πρεπει καν να προσπαθησεις κατι μαζι τους, για πολλους και διαφορους λογους (ας μην επεκταθουμε τωρα). Μια μερα βρισκεται μπροστα σου καποιος. Μολις τον βλεπεις, το σαγονι πεφτει στο πατωμα. Πεταλουδιτσες πετουν γυρω γυρω και το στομαχι γινεται κομπος. Σημειωτεον, μπορεις να τον προσεγγισεις ευκολα και δεν ειναι "απαγορευμενο εδαφος". Χαιρεσαι. Χαιρεσαι πολυ. Ας μην το κουραζουμε, καταντας ενα χαζοχαρουμενο πλασμα που ολο εκεινον σκεφτεται. Ετοιμαζεσαι να κανεις την κινηση. οσο κοντρα και να ειναι στον χαρακτηρα σου, θα την κανεις. Και.... μπαμ! σκαει η βομβα. Το ιδιο ατομο, που τοσο καιρο σου τρωγε τη σκεψη, αρεσει και σε μια πολυ καλη σου φιλη.Και ερωτω, κυριες και κυριοι, τι γινεται μετα;