Καμιά αισιοδοξία και "θετική σκέψη" κι άλλα τέτοια όμορφα. Αυτά είναι για τους Τσαλίκιδες και λοιπούς χορηγούς θετικής ενέργειας.Όχι, ο δρόμος είναι ένας και είναι σκληρός. Να παλεύεις κάθε μέρα να γίνεσαι καλύτερος απ' αυτό που ήσουν χθες, ενώ παράλληλα να μην αφήνεις τον ιδανικό, μελλοντικό εαυτό να σε τρομάζει και να σε αποθαρρύνει. Κάθε μέρα. Ανελλιπώς. Μόλις συνειδητοποιήσεις πως το μόνο σοβαρό, αξιόπιστο και, κυρίως, δίκαιο μέτρο σύγκρισης είναι ο χθεσινός σου εαυτός, όλα ξαφνικά θα γίνουν πολύ πιο καθαρά κι η αξία της γνώμης των άλλων σταδιακά θα εξαλείφεται.Εαν το κάνεις αυτό κάθε μέρα, με υπομονή και με συνέπεια, σε μερικά χρόνια απο τώρα δε θα χρειάζεται να σκέφτεσαι αισιόδοξα. Θα έχεις μπεί σε ένα εξελικτικό μονοπάτι το οποίο θα ωφελεί και εσένα και τον κόσμο γύρω σου. Σιγά-σιγά θα αρχίσεις να εκτιμάς τον εαυτό σου και να μη συμβιβάζεσαι. Θα αρχίσεις να αμφισβητείς πράγματα που θεωρούσες δεδομένα, θα αρχίσεις να αναδομείς τη ζωή σου δίχως καν να το καταλαβαίνεις. Η ζωή θα παραμείνει γκρίζα, γιατί έτσι είναι η ζωή κι έτσι θα είναι. Το θέμα είναι αν επιλέγουμε το ρόλο του θεατή, του ηθοποιού, του συγγραφέα, του υποβολέα, του σκηνοθέτη ή του δράστη. Αυτό είναι το θέμα φίλη μου.
7.9.2018 | 15:04
Γκρι απόχρωση της ζωής
Οταν ζεις σε μια γκρι απόχρωση της ζωής σου αλλα πολλές φορες νιώθεις πως παραλυεις από το άγχος σου,πως το διαχειρίζεσαι ώστε να μην το βάζεις ποτέ κάτω και κάποια στιγμή να ξανά αγγίξεις το ασπρο;Στη θετικότητα δηλαδή και στη συγκρατημένη αισιοδοξία;Θα μου πείτε γιατι συγκρατημένη;Γιατι και το να είμαι πολυ ονειροπόλα δεν μου βγήκε σε καλο. Θέλω απλα να σταματήσω να σκεφτομαι αρνητικά αλλα ουτε και υπεραισιόδοξα.Θελω να σκεφτομαι θετικά χωρίς να αρκει μια κακια για να με ρίξει.
2
