2.5.2014 | 16:10
Γ*μιέται στην δουλειά
Και μου αρέσει (και) για αυτό. Όμως το στρες έχει χτυπήσει κόκκινο, τον νιώθω να πνίγεται και δεν ξέρω πως να του σταθώ. Θα ήθελα να τον βλέπω πιο συχνά. Αλλά δεν θέλω να του προσθέσω (και) αυτό το στρες.Αλλά έχω και τις μ**ακισμένες τις φίλες μου που έχουν διαβάσει υπερβολικά πολλά self-help books και μου γκρεμίζουν -σε στιγμές αδυναμίας- αυτήν την κατανόηση και πίστη που έχω σε εμάς λέγοντας μου "αν ήθελε θα σε έβλεπε" "η δουλειά είναι δικαιολογία" "κάποια άλλη γκόμενα θα'χει" κτλ.Γιατί σας τα λέω αυτά δεν ξέρω. Ίσως γιατί ξέρω τι πρέπει να πιστέψω (αυτό που ξέρω, αυτό που νιώθω). Και ίσως να αρχίσουμε να σεβόμαστε το αντίθετο φύλο και συγκεκριμένα τα άτομα με τα οποία βγαίνουμε όχι σαν ATM όπου παίρνουμε ανεβαστηκές για την ψυχολογία μας πράξεις και πράγματα αλλά σαν αυτόνομα όντα, άξια σεβασμού, που έχουν και τα δικά τους προβλήματα και ανάγκες που τίποτα δεν έχουν να κάνουν με το να μας κρατάνε ευχαριστημένους 24/7.
