1.3.2015 | 15:28
γμτ
Δεν μπορώ να καταλάβω όσους μιλούν εύκολα για θετική ενέργεια και καλή διάθεση όταν σου λείπουν (για καιρό) βασικά πράγματα στην ζωή. Εντάξει, το παλεύεις, προσπαθείς, επιμένεις, αλλά έλεος, είναι κουραστικό να έχεις να αντιμετωπίσεις ένα σωρό προβλήματα και να μην έχεις και ανθρώπους να πεις και δυο ουσιαστικές κουβέντες. Όλους τους βολεύει να είμαστε χαρούμενοι και χαλαροί (ειδικά αν είσαι γυναίκα όπως εγώ δεν μπορεί να μιζεριάζεις, τους χαλάει, έχουν δικά τους προβλήματα, εγώ πρέπει να είμαι μπιμπελό...) αλλά κανείς δεν κάνει κάτι επί της ουσίας για να σου φτιάξει το κέφι... Εύκολο να δίνεις και καλά συμβουλές ή να εύχεσαι να φτιάξουν τα πράγματα, δύσκολο να κάνεις κάποιον να χαμογελάσει ή να του δώσεις ένα χέρι όταν βλέπεις ότι το χρειάζεται. Ε, μα πια! Και να θέλεις να ανέβει η διάθεση σου, πως θα γίνει αυτό όταν έχει τέτοιο καιρό έξω και εσύ κάθεσαι μέσα γιατί δεν έχεις έναν άνθρωπο να βγεις (όχι έναν οποιοδήποτε άνθρωπο προφανώς, αλλά κάποιον που να έχετε κάτι να πείτε εννοείτε...) και να βγω μόνη, μη μου πείτε, πόσες φορές πια... ουφ... Άνοιξη λέει! Για να δούμε...