ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.11.2017 | 22:01

ΓΝΩΜΕΣ ...πεθερόπληκτη εδώ..

Καλήσπέρα!Η ιστορία μου έχει ως εξής : Είμαι με έναν άνθρωπο σχεδόν δέκα χρόνια .Είμαστε πολύ αγαπημένοι και δεμένοι.Από την αρχή της σχέσης μας μου ξεκαθάρισε ότι είναι από διαλυμένο σπίτι ,οι γονείς του δηλ.με μεγάλη διαφορά ηλικίας και σε διάσταση .Η μητέρα του παντρεμένη απο τα 17 ,όταν τα παιδιά ήταν στην εφηβεία, τα παράτησε , έφυγε από το σπίτι με άλλον ,ο πατέρας μέθυσος ασχολούνταν με ιππόδρομο κτλ.Από τα 17 λοιπόν αποφάσισε να φύγει από το σπίτι και να ζήσει με τον μεγάλο του τον αδελφό .Όλα καλά βρήκαν δουλειά και κάπως έτσι ζούσαν μέχρι που ο αδελφός του παντρεύτηκε και ο δικός μου γύρισε σπίτι επειδή η μητέρα του τον έβαλε μπροστά να διευθετήσει νομικά και οικονομικά ζητήματα προκειμένου να μην τους πάρει η τράπεζα το σπίτι.Φυσικά πλήρωνε λογαριασμούς , ενφια ρευμα τη, τα πάντα και όταν όλα έγιναν οκ εξαιτίας των παρεμβάσεων του δικού μου αρραβωνιαστικού το σπίτι το γύρισε η μητέρα του στο όνομά της.Επίσης ο άντρας μου είχε μπει μπροστά για να ξελασπώσει την μητέρα του από ξυλοδαρμούς από την εκάστοτε σχέση της με δικαστήρια και αγωγές και εννοείται οι χρηματικές σπατάλες και η ασυδοσία και από τους δύο γονείς συνεχίζονταν χρόνια παρόλο που είχαν καλές δουλειές και μετέπειτα συντάξεις .Παρόλα αυτά ο δικός μου ένα παιδί διαμάντι στην κυριολεξία με όλα αυτά που εχει περάσει και περνά ακόμα με αυτούς ,από την δουλειά του κατάφερε και έβγαλε κάποια χρήματα μέρος από τα οποία τα διαθέτει για ένα σπίτι που προσπαθούμε να τελειώσουμε προκειμένου να στήσουμε την οικογενειά μας χωρίς να είμαστε σε ενοίκια ή να πάρουμε δάνειο και ελπίζουμε μέσα στον χρόνο να το καταφέρουμε . Το πρόβλημα όμως είναι το εξής: Ενώ ήξερα από την αρχή την κατάσταση δεν είχα πρόβλημα γιατί εκτίμησα πολύ τον άνδρα μου ως άνθρωπο και τον αγάπησα πολύ .Ακόμα και με την μητέρα του τα πήγαινα καλά .Κάθε φορά όλα αυτά τα χρόνια που πήγαινα σπίτι γινόταν χαλί να την πατήσω ,μου έκανε δωρα στήν γιορτή μου και εγώ το ίδιο ,γνώρισε την οικογένειά μου ,της υποσχέθηκα μέχρι και αν κάνουμε κορίτσι να βγάλω το όνομα της μητέρας της που της είχε αδυναμία.Μέχρι εδώ όλα καλά όοοολα αυτά τα χρόνια μέχρι πριν ένα μήνα που χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση σε ιδιωτικό νοσοκομείο .Η επέμβαση δεν πήγε καλά και έγινε και δεύτερο χειρουργείο και έτσι χρειάστηκε να νοσηλευτεί παραπάνω ημέρες.Από την πρώτη στιγμή είμασταν στο πλαί της μέχρι τα ξημερώματα κάθε ήμερα όμως επειδή ήταν ιδιωτικό το νοσοκομείο από κάποιο σημείο και μετά της προτείναμε μήπως έπρεπε αφού είχε συνέλθει να πάει σε ένα δημόσιο γιατί δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά.Ε, από τότε θύμωσε ,άρχισε να μας διαβάλλει στους πάντες ,μας είπε ότι μας νοιάζουν μόνο τα χρήματα ότι είμαστε κατάπτυστοι , αχαρακτηριστοι , συμφεροντολόγοι και τι δεν μας είπε...Με τα πολλά ψυχραθηκαν οι σχέσεις μας .Ξαφνικά ένα απόγευμα μας παίρνει ένας συγγενής και μας λέει να πάμε από το νοσοκομείο γιατί ήθελε να μας μιλήσει .Ο άντρας μου δεν ήθελε αλλά εγώ τον παρότρυνα να πάμε και με τα πολλά τον έπεισα και πήγαμε .Ήταν μέσα στην γλύκα.Τόσο καλή και μετανιωμένη φαινόταν.Την βοήθησα να φάει ,για το ξέχεσμα δεν έκανε λόγο και κάπως έτσι πιστέψαμε ότι ήταν λόγω έντασης ,ταλαιπώριας το κατάπιαμε και συνεχίσαμε .Εγώ εν τω μεταξύ να φρόντιζα για όλα στο σπίτι (όποτε πήγαινα ),εφτιαχνα τα φάρμακα του άντρα της , μάζευα κουζίνα , ζήταγα να μου δώσουν ρούχα για πλύσιμο κτλ.Όταν ήρθε η ώρα να πάρει εξιτήριο απαίτησε από τον γιο της να πληρώσει τα μισά και κάτι παραπάνω .Τα έδωσε με βαριά καρδιά ,εγώ του είπα ότι είναι μητέρα του κι ότι έτσι έπρεπε να κάνει ότι τα έδωσε για λόγους υγείας και να μην τα κλαίει.Και φτάνει η ώρα που επιστρέφει σπίτι .....Ήταν πάλι ψυχρή , απότομη άρχισε πάλι να λέει τα ίδια για μένα και το παιδί της .Όταν απόρησε ο άντρας μου για την μεταστροφή στην συμπεριφορά της πάλι του είπε ότι σιγά μη μας ζητούσε και συγγνώμη .Άρχισε να του λέει για μένα ότι τόσον καιρό δεν βοηθούσα σε τίποτα ότι είμαστε άχρηστοι ,συμφεροντολόγοι και ότι κοιτάμε την πάρτη μας.Ότι δεν την πήραμε τηλέφωνο ( ενώ εγώ την έπερνα καθώς και η μητέρα μου στην οποία μιλούσε ψυχρά ) .Ο άντρας μου αποσβολωμένος και πικραμένος μου είπε τελικά ότι μάλλον η γλυκιά μεταστροφή της οφείλονταν μάλλον στο ότι ήθελε να του αποσπάσει χρήματα για τα νοσήλια(ενώ είχε χρήματα στην άκρη)να κάνει δηλαδή την δουλειά της και μετά από εδώ πάνε και άλλοι...Μας θάβει και μας διαβάλει στους πάντες ( σε όσους δεν έχει τσακωθεί μαζί τους) και όλα αυτά ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ.Επίσης να επισημάνω ότι και με τον άλλο της δεν του μιλάει ούτε πηγε στον γάμο του επειδή βρήκε πάλι κάτι να φαγωθεί με τα ρούχα της .Αλλά με εμάς δεν έδειχνε κάτι ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕς ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΗΣ.Δεν το αξίζουμε αυτό και πολύ περισσότερο ο γιός της ο οποίος είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου .Δεν θέλει πλέον να της μιλάει και αυτό για ένα παιδί που έχει περάσει τόσα από τους γονείς του είναι εν τέλει πολύ σκληρό γιατί όπως και να το κάνουμε μάνα είναι μόνο μία αλλά από την άλλη πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα πρέπει να κάνουν οικογένεια ....
2
 
 
 
 
σχόλια
Αρκετά δεν ασχοληθήκατε μαζί της;Κάνετε πράγματα γι' αυτήν, λέει. Δεν κάνετε πράγματα γι' αυτήν, πάλι λέει. It's a lose-lose situation που λέει και μια παλιά παροιμία των Νάβαχο... ;)Τυπικά, Χριστούγεννα/Πάσχα, μια σιχτίρ επίσκεψη και τελειώνετε με δαύτην. Κοιτάξτε να στρώσετε εσείς την κοινή σας ζωή, χωρίς πολλά πολλά μαζί της. Άλλωστε είχε πάμπολλες ευκαιρίες να στρώσει τη σχέση της με τα παιδιά της, τις οποίες δεν εκμεταλλεύτηκε. Ή μάλλον σωστότερα, εκμεταλλεύτηκε για ίδιον όφελος με τους χειρότερους τρόπους. Δώστε της τη θέση που, αντικειμενικά, της αξίζει, χωρίς καμία ενοχή.
Το θετικό της υπόθεσης ειναι οτι ο άντρας σου αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και δεν εθελοτυφλεί. Άπαξ και είστε "συμπαίκτες" κ όχι αντίπαλοι, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Προσωπικά, απορώ με την υπομονή του τόσα χρόνια.
Scroll to top icon