ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Bλέπω τα άτομα στην ηλικία μου (16 σχεδόν), να έχουν μεγάλες παρέες , να βγαίνουν και να περνάνε καλά. Οκ ξέρω πως ίσως οι μεταξύ τους σχέσεις να μην είναι και τόσο αληθινές αλλά τουλάχιστον διασκεδάζουν...Εγώ πάλι έχω 3 φίλες που πραγματικά νοιάζονται για μένα και εγώ για αυτές, αλλά δεν περνάω και πολύ καλά μαζί τους γιατί θέλουν να βγαίνουν συνέχεια πρωί, στα πιο βαρετά μέρη (μαγαζιά), και δεν έχουμε πολλά κοινα, ή καλύτερα δεν έχουμε κοινά. Επίσης δεν τις ενδιαφέρει να γνωρίσουν καινούριους ανθρώπους, καινούρια μέρη, θα μπορούσα να πω πως τους λύπει ο ενθουσιασμός για ζωή κάτι που τελευταία με πλυμμηρίζει. Πάντως ποτέ μου, δεν έχω γνωρίσει κανέναν/καμία που να έχουμε παρόμοια ενδιαφέροντα και απόψεις ή έστω να είμαστε συμβατοί. Ή καλλίτερα όσα τέτοια άτομα γνωρίζω, είτε μετακομίζουν, είτε μένουν μακρυά , είτε πάνε σε άλλο λύκειο...Πλέον έχω αποδεχτεί πως ίσως στο περιβάλλον του σχολείου να μην βρω ποτέ άτομα που πραγματικά να κολλάμε, έτσι το μόνο που ζητάω είναι να περνάω καλά (όσο γίνεται)κάτι που αυτή την στιγμή δεν συμβαίνει! Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ενδιαφέρων και ευχάριστο άνθρωπο , επίσης θα με έλεγα κοινωνική, έτσι αναρωτιέμαι τι φταίει που δεν έχω παρέες όπως ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι. Ίσως είμαι απλά άτυχη. Στο γυμνάσιο δεν με ένοιαζαν τόσο η παρέες είχα μία κολλητή φίλη και δεν ήθελα τίποτα παραπάνω, ούτε πολυέβγαινα. Αυτή τέλος πάντων μετακόμισε (ξεκόψαμε, συνηδητοποίησα πως μετά από τόση παρέα που κάναμε δεν μου έλυπε ούτε τις έλειπα, πλέον βρισκόμαστε αραιά και που. Από τότε έχω πάψει να πιστεύω στην πραγματική αδερφική φιλία). Έτσι πέρασα την τελευταία τάξη του γυμνασίου με την δίδυμη αδερφή της ,κάτι άλλες 'φίλες' μου και τους φίλους τους. Πραγματικά κανένα κοινό έδαφος λες και ήταν από άλλον πλανήτη, είχαν και κάποια ψυχολογικα προβλήματα δύο κοπέλες από την παρέα που έχρηζαν ψυχιατρικής περίθαλψης τις στήριζα όσο μπορούσα ,και όταν τα ξεπέρασαν το ευχαριστώ ήταν απλά γράψιμο, με τα αγόρια από την παρέα δεν είχα καμία επαφή, γενικά αισθανόμουν ή ισως και ήμουν παρείσακτη. Έτσι ξέκοψα και πλησίασα την τωρινή μου παρέα. Φέτος γνώρισα όλους τους καινούριους συμμαθητές μου, με συμπαθούν τους συμπαθώ, λίγη παρεούλα στο σχολείο, έχουμε βγει μία δύο φορές αλλά τίποτα παραπάνω, αυτό γιατί τα πράγματα είναι τόσο 'κλικοποιημένα'. Έτσι από'τι καταλαβαίνει εύκολα κανείς, θα πήξω στην βαρεμάρα μέχρι να βγάλω το λύκειο. Στα διαλείμμάτα που οι φίλες μου μιλάνε για σειρές ,έχω χρόνο να σκεφτώ...Και έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα, οι επιλογή ατόμων για παρέα στο λύκειο δεν βασίζεται στο πόσο γαμάτος είναι ο άλλος αλλά είναι ξεκάθαρα ευκαιριακή.Πχ 'τι θα κερδίσω αν κάνω παρέα με την τάδε'ίσως μπείς σε μία από τις Famous κλίκες, ίσως σου κάνουν κονέ με τους ωραίους φίλους τους, ίσως, ίσως,ίσως...Αν κάποιος κάνει παρέα μαζί μου δεν θα κερδίζει τίποτα από τα παραπάνω, ίσως περάσει καλά αλλά θα χαλάσει το prestige του -ποιος κάνει παρέα με την κοπέλα που δεν έχει fb, έχει μόνο 3 φίλες, και δεν είχε ποτέ σχέση;- δυστυχώς έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι. Ντρέπομαι που το παραδέχομαι αλλά μία δυο φορές ίσως έχω σκεφτεί και εγώ έτσι. Το γελοίο είναι, πως όσες φορές έχω πλησιάσει άτομα που βρίσκονται στο περιθώριο κάνω τις πιο ωραίες συζητήσεις, και αυτά τα άτομα είναι μόνα-εννόω πως κανείς ούτε καν δεν τους κοιτάει. Ίσως αυτή είναι μία θεωρία που έχω κατασκευάσει για να αποενοχοποίησω τον εαυτό μου, αλλά από την δική μου προοπτική μοιάζει ορθή. Αν και με θέλει forever alone (περίπου) εως το τέλος του λυκείου. Θα μπορούσε κανείς να πει πως φταίω εγώ, αλλά χωρίς υπερβολή δεν μπορώ να εντοπίσω κάτι λάθος πάνω μου ίσως η σιγουρία που έχω για το ατόμο μου τελικά να είναι η αδυναμία μου, ποιος ξέρει...Ώρες, ώρες εύχομαι να μπορούσα να επιδοθώ σε συζητήσεις για ηλίθιες σειρές , για το πόσα like πήρε o τάδε, και να άκουγα χαζοχαρούμενα ποπ τραγουδάκια ίσως να βαριόμουν την τωρινή παρέα μου λιγότερο. Αλλά τι να κάνουμε...ελπίζω μόνο πως στο πανεπιστήμιο θα βρεθώ και με άλλους ανθρώπους σαν έμενα ,μέχρι τότε απόλυτη βαρεμάρα και τέτοιες αμπελοφιλοσοφίες...Θεε μου πόσο θέλω επιτέλους να διασκεδάσω ας υπήρχε κάποιος να διασκεδάσει μαζί μου...Υγ. Έσεις που μπορείτε να κρίνετε πιο αντικειμενικά από'μενα, ισχύουν οι σκέψεις μου, ή σε κάτι εγώ; Δεν μου κάθετε και πολύ καλά τόση γκαντεμιά, αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω και κάτι που δεν κάνω σωστα (ούτε ποτέ κανείς μου έχει επισημάνει κάτι απωθητικό στον χαράκτηρα μου). Δεν το αντέχω να μην μπορώ να κάνω τίποτα για την κατάσταση...