8.2.2014 | 18:30
like a god...
εκεί που είχα δειλά-δειλά αρχίσει να πιστεύω στον εαυτό μου και να μπω σε μια διαδικασία θετικής σκέψης, με ξαναρίχνεις στο σημείο μηδέν. Γείωση. Νιώθω σαν ενα τίποτα που περιμένω να με ορίσεις κάπως και εσύ αδιαφορείς απλά..πως μπορείς να απομυθοποιήσεις έναν άνθρωπο που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι ο λόγος που αναπνέεις αλλά στην τελική μόνο αυτός σε κάνει να νιώθεις ολοκλήρωση; και ενδιαφέροντα έχω και φίλους να βγαίνω αλλά είναι τόσο μάταια! λες και κοιροιδεύω τον εαυτό μου, να με ξεγελάω μέχρι να τον δω...