ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω καν πως να αρχισω ολα αυτα που εχω περασει τοσο καιρο...ολα αρχισαν ξαφνικα..επειδη ειχα νυχτερινη εργασια...αρχισαν να με υποτιμουν να με κατιγορουν ακομα και να με βριζουν με κανανε να νιωθω πολυ ασχημα..!!λες και δεν ειμαι τιποτα για αυτους..με κανανε να νιωθω ψυχικη διαταραχη..ωσπου μια μερα φερθηκαν τοσο ασχημα και με βγαλανε εξω απο τα ορια μου ..πηρανε τα κλειδια μου μ κλειδωσανε σπιτι λες και ειμαι κανενα ζωο που και τα ζωα δεν τα κλειδωνεις...εχουν σαν αξιο μονο τον αδερφο μου και οτι κανω εγω παντα ειναι λαθος..ετσι αποφασισα να φυγω απο το σπιτι μαζεψα λεφτα πηρα πραγματα και μεσα σε ενα μηνα εφυγα..εδω και 5 μηνες ειμαι καπως καλυτερα ας πουμε αν και με ενοχλουν με τηλεφωνα υποτιμουν εμενα πλεον κατηγορουν και το αγορι μου...λενε οτι τον ταιζω και οτι ολα τα βρισκει ετοιμα εχουν ξεφυγει..με κατηγορουν οτι ειμαι υπευθυνη για τις αρρωστιες τους..απορω δηλαδη αν ειναι ετσι η αγαπη των γονιων των εχθρων πως ειναι???ενω παλευω για μενα μαχομαι αυτο ισως και με εκανε πιο δυνατη εμενα προσωπικα να παρω απο τωρα την ζωη στα χερια μου και ας ειμαι ακομα 23 ετων.. αφου φτασαμε σε αυτο το σημειο προτιμω να μην ξαναεχω τετοιες επαφες παρα να με μειωνουν...λες και εγω φταιω για ολη αυτη την κατασταση που με αναγκασαν να φυγω ουτε σεβοντουσαν οτι δουλευα ολο το βραδυ ενω αυτοι κοιμοντουσαν...και με ξυπνουσαν επιτιδες νωρις το πρωι με φωνες βρισιες κτλπ...μια φορα εκανα την κινηση να συμφιλιωθω μαζι τους αλλα τι το θελα... ο ανθρωπος δεν αλλαζει λενε αρχισαν τα ιδια και χειροτερα οποτε προτιμω μακρια και χωρις το αγαπιμενοι αφου αυτο θελουν προτιμω να ειμαι μονη σε αυτη την ζωη οσο και αν με πληγωνει ολο αυτο!!