ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.10.2019 | 18:49

Γονείς Τέρατα ή μήπως όχι;;

Μετά απο τεράστιο έρωτα με την σύντροφο μου αποφασίσαμε να κάνουμε παιδί..Τυχεροί άνθρωποι πιάσαμε αμέσως παιδάκι..Η σύντροφος μου άφησε την Πρωτεύουσα και επέλεξε να έρθει στην πόλη που ζω..Έλεγε πως πέρα από τον έρωτα της δεν άντεχε τον τρόπο ζωής της Αθήνας και την είχανε κουράσει διάφορα οικογενειακά προβλήματα κυρίως με τον πατέρα της..Με τις περιγραφές της ένιωσα προστάτης της από την πρώτη στιγμή..Εγώ πρός τα πεθερικά μου δεν έδειχνα ούτε συμπάθεια αλλά ούτε και αντιπάθεια! Οι μήνες περνούσαν όμορφα απολαμβάναμε την κύηση κι άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα σύννεφα..έβλεπα καθημερινά το πόσο κολλημένη ήταν με την μάνα της κλπ..ώρες των ωρών στα τηλέφωνα αλλά και πάλι το δικαιολογούσα ότι γίνεται λόγο της απόστασης..Φτάνοντας πλέον στον 6ο μήνα ένιωσα και έτσι ήταν ότι της βάζουν λόγια για το που θα γεννούσε θέλανε να την τραβήξουν Αθήνα..Διαφώνησα έντονα και τελικά δεν πέρασε το δικό τους..Γενικά η μάνα της χρησιμοποιούσε σαν πρόσχημα συνέχεια το πρόβλημα υγείας της και το χάπατο η γυναίκα μου τσιμπούσε..την επηρέαζε ακόμα και τι ποτήρια θα αγοράζαμε..όλα ξεδιπλώθηκαν στην γέννα που δεν σεβάστηκαν την κατάσταση της κόρης τους και τα έβαλαν με τον γιατρό και οικογενειακό φίλο μας καθώς επέμεναν να της κάνει καισαρική..φυσικά και με το νοσοκομείο διότι δεν ήταν επιππέδου Αθήνας.Περνάει ένα πεντάμηνο όπου μεγαλώναμε το παιδί μας όμορφα χωρίς να απουσιάζουν φυσικά οι ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ των φωτεινών γονέων..αλλά τα χιλιόμετρα έλεγα είναι πολλά..Παράλληλα οι δικοί μου έφαγαν διακριτικά πόδι ώστε να μειωθεί η παρουσία κάποιου προβλήματος..Τελικώς ένα ωραίο πρωί και αφού έχει πάει στους δικούς της για μεγάλο διάστημα η γυναίκα μου πλέον με κατηγορούσε πως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να είμαι δίπλα της πως έκανε λάθος επιλογές κλπ..ότι άλλα της είχα τάξει και άλλα βρήκε ότι ήμουν τεμπέλης ανίκανος να κρατήσω το σπίτι μας και διάφορα άλλα!!! ο πατέρας της δε ανακάτεψε τη μούρη του ζητώντας μου τον λόγο που δεν περνάει η οικογενειακή επιχείρηση στο όνομα μου..οπότε σκέψου τι θα έλεγε στην κόρη του! Ο ίδιος άνθρωπος μπροστά μου έδινε ευχή και κατάρα στον υιό του η γυναίκα που θα επιλέξει να είναι χαμηλής νοημοσύνης για να έχουν παρτίδες..Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι απάντησα εγώ αλλά ήταν ξεκάθαρο πλέον το πως χειριζόταν τα ίδια του τα παιδιά!!Τελικά τα πράγματα πήρανε τέτοια τροπή που ήρθε το διαζύγιο άσχημα αναγκάστηκα κι εγώ να φερθώ πολύ σκληρά δικαστικά καθώς το 1ο διάστημα όποτε πήγαινα να πάρω το παιδί μου με βρίζανε χυδαία μπροστά στα μάτια του μικρού μου..το αντιμετώπισα ψύχραιμα πάντα και με πολλούς μάρτυρες που τα βγάλαμε στα δικαστήρια..φυσικά και δεν εμφανίστηκε ποτέ κανείς στην παράδοση παραλαβή γιατί η δύναμή του έφτανε μέχρι το πατάκι της εξώπορτας..Όλα αυτά πέρασαν και τελικά κατέληξα πως έχουν καταστρέψει την ζωή της κόρης τους το παιδί μου μεγαλώνει χωρίς πατέρα μέσα σε ένα τέτοιο σπίτι με εντάσεις και όλο αυτό μου δημιουργεί τεράστιο θυμό γιατί ζούσαμε όμορφα σχεδόν μας ζήλευαν !! και ξαφνικά ένα πρωί μου είπε πως δεν αντέχει άλλο και ότι ο μπαμπάκας της την είχε σαν πριγκίπισσα!! Θέλω τα σχόλια σας να μου πείτε αν αξίζει να σκεφτώ το ενδεχόμενο της επανασύνδεσης με ένα τέτοιο άβουλο άτομο.!!
9
 
 
 
 
σχόλια
Όταν παντρεύτηκα έζησα κοντά στους δικούς μου. Ζούσα χρόνια πριν μακρυά τους, μόνη μου και με τους δικούς μου δεν είχα πρόβλημα. Σπίτι τους και σπίτι μου. Ήξεραν. Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Ως καλή νύφη, θεώρησα σωστό και ευγενικό να δώσω το κλειδί του σπιτιού μας στα πεθερικά μου. Με την σύμφωνη γνώμη του άντρα μου. Με μια λέξη ΛΑΘΟΣ. Έβαζαν το κλειδί στην πόρτα και έμπαιναν χωρίς καμία ειδοποίηση ό,τι ώρα ήθελαν. Μας είχαν πιάσει και σε ερωτικές περιπτύξεις. Πείρα τον άντρα μου και φύγαμε. Όσο πιο μακρυά γινόταν. Μόνοι μας. Έκανα δύο παιδιά. Δεν αντεξαμε. Χωρίσαμε. Γύρισα με δύο παιδιά στην μαμά μου κι εκείνος στην δική του. Τώρα σέρνεται από εδώ κι από εκει σογαμπρος. Έχω την μαμά του κοντά μου. ΕΓΩ ! Κι εκείνος ζει την ζωή του. Ε! Ωραία! Συζεί με μια άλλη και μετά μια άλλη και τώρα μια άλλη. Αυτή ειναι η ζωή του. Η μαμά του και οι άλλες, η οποία μαμά του με βοηθάει στο μεγάλωμα των παιδιών. Το έχει βουλώσει. Τουλάχιστον μπροστά μου. Από πίσω μου ούτε που ξέρω, ούτε που με νοιάζει. Άσε τα δικαστήρια. Δεν θα καταφέρεις τίποτε. Αναβολή σε αναβολή. Μέχρι να μεγαλώσει το παιδί να γίνει έφηβος. Ίσως τότε αρχίσεις να κερδίζεις έδαφος. Μην κάνεις το λάθος και γυρίσεις. Άνθρωποι που είναι προσκολλημένοι σε γονείς, είναι ανώριμοι ψυχολογικά. Δεν θα ευτυχήσεις. Εμένα άνοιγε το ψυγείο η μαμά του πέταγε ό,τι φαγητό είχα κάνει και έβαζε τα δικά της τάπερ να φάει ο γιος της. Του έφερνε κουλουράκια από τον φούρνο τους. Εκείνος έτρωγε μόνο το φαγητό της μαμάς . Κάποια στιγμή σταμάτησα να μαγειρεύω . Αφού έτρωγα μόνη μου. Το τέλος φαινόταν ήδη από τις πρώτες ώρες που μπήκαμε σπίτι μας. Αλλά τολμάς να χωρίσεις μετά από δύο μέρες γάμου; Όχι βέβαια! Μην κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Εμείς φταίμε για τις επιλογές μας. Προσπάθησε από μακρυά να εχεις μια καλή τυπική όσο τω δυνατών, σχέση με την πρώην σύζυγο για να βλέπεις το παιδί. Τίποτε άλλο.
Εγώ απλά αναρωτιέμαι τι "δικαίωμα" έδωσες για να νιώθει η έγκυος τότε γυναίκα σου ανασφαλής και να αποκτήσει την ανάγκη να προσκολληθεί στους δικούς της. Έκανε ένα τεράστιο βήμα να έρθει κοντά σου, αλλά στη συνέχεια το μετάνιωσε... Δεν προκύπτουν έτσι αψυχολόγητα αυτά, τις δικές σου ευθύνες δεν τις αναφέρεις. Υποψιάζομαι βαρβάτα οικονομικά προβλήματα.
Μισό λεπτό. Έχει εκφράσει η πρώην σύζυγος επιθυμία ή διάθεση έστω επανασύνδεσης ή όλο αυτό ξετυλίγεται στο δικό σου το μυαλό;Επειδή υπάρχει η πιθανότητα να επαναπροσεγγίσεις και να λάβεις αρνητική απάντηση, είναι ένα ενδεχόμενο κι αυτό.Επιπλέον καταλαβαίνω ότι την γονική επιμέλεια την έλαβε δικαστικώς εκείνη τελικώς (διόρθωσέ με, αν λανθάνω). Επομένως, εύλογα ερωτώ, πώς και δεν έκανες διάβημα για από κοινού επιμέλεια; Τελευταίως (κι ευτυχώς) υπάρχει θετική ανταπόκριση σε παρόμοια αιτήματα.
Υπάρχει νόμος για από κοινού επιμέλεια αλλά στην λειτουργία της είναι δύσκολο. Το παιδί παραμένει σε ένα σπίτι μόνιμο και αλλάζουν κάθε έξι μήνες κατοίκηση οι γονείς. Γίνεται αυτό; Είναι εφικτό; Αν όχι τότε το παιδί αλλάζει μέρος διαβίωσης κάθε 6 μηνες ούτε αυτό είναι εφικτό . Αν καταφέρει με προϋποθέσεις να πάρει εκείνος το παιδί καλώς. Στην Ελληνική κοινωνία όμως δεν γίνεται. Το παιδί πάει στην μητέρα. Πρέπει ο σύζυγος να αποδείξει παραφροσύνη ή ότι εκείνη είναι επικίνδυνη για την σωματική υγεία του παιδιού, για να πάρει την επιμέλεια. Ένα παιδί όμως μηνών ή χρόνων πάντα πάει στην μητέρα.
Φοβάμαι ότι πιο πολύ σε τραβά η πατρική αγάπη παρά η έλξη από την πρώην (πλέον) σύζυγό σου. Και φυσικά είναι απολύτως λογικό όλο αυτό. Έχεις συναισθηματική φόρτιση και επηρεάζεται η κρίση σου. Επειδή όμως έχω την πολυτέλεια να είμαι απ' έξω και να βλέπω καθαρά όλη την κατάσταση, θα σου πω το εξής: έτσι και γυρίσεις, μάλλον η κατάσταση θα είναι πολύ χειρότερη, αφού υπάρξει μία περίοδος ''εκεχειρίας''. Και από τα πεθερικά σου ο ''πόλεμος'' θα ενταθεί. Λυπάμαι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να συνεχίσεις μόνος σου. Καλή δύναμη.
Scroll to top icon