ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για όλα αυτά που έχασα σε 2 μήνες και με κάνουν να νιώθω μόνη..για τον σκύλο μου και την γιαγιά μου.Μπορεί να σας φαινόμαι υπερβολική αλλα ήταν 2 ψυχες που με έκαναν να νιώθω ζωντάνια και παρέα.Η γιαγιά μου πάντα εκέι να με υπεραγαπάει και να με προσέχει απο όταν γεννηθήκα και ο σκυλάκος μου με τα πιο γλύκα μάτια που έχετε δει πότε να είναι πάντα εκεί για μένα να είναι δίπλα μ παρεουλα μ και να να μπορώ να τον χαιδευω..μου χει λειψει πολύ το τριχώμα του όλο σκέφτομαι οτι βάζω τα δαχτύλα μου ανάμεσα στο τρίχωμα του και τον χαιδευώ και απο την άλλη σκέφτομαι οτι δεν θα ξανιώνωσω πότε αυτη την αίσθηση..Ο θανάτος,μια συνέπεια που δεν μπόρεις να αλλάξεις.και η απώλεια ο μεγαλύτερος πόνος για μένα που δυστυχώς έχω μάθει να ζώ μ'αυτο απο μικρή,παιδί χωρισμένων γονιών,άστατες σχέσεις ερωτικές και φιλικές,όλα μια απώλεια.Αναρωτιέμαι πότε θα ρθει κάτι τελικά στη ζωή μου για να μείνει?Το ξέρω οτι πρέπει να επικεντρωθώ σ'αυτά που έχω αλλά η απώλεια αυτων των 2 ψυχών με πονάει πολύ..Θέλω να ναι κάλα εκέι που είναι και να ξέρουν οτι τους αγάπαω πολύ...