ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθως, δεν σου γράφω δεύτερο γράμμα πριν απαντήσεις σε προηγούμενο μου. Μα απόψε, είναι μία από τις φορές που θα κάνω εξαίρεση. Γιατί καθώς ζυγιάζω πράγματα και καταστάσεις σχετικά με το αν είναι προτιμότερο να ζω και να σκέφτομαι με την απερισκεψία του χθες ή με τη σοφία του αύριο, έρχεσαι συνέχεια εσύ στο νου μου με τα παιχνιδιάρικα μάτια και την ατίθαση ψυχή, που ζεις την κάθε μέρα μοναδικά και αυθόρμητα. Κι εμφανίζεσαι με ομορφιά παραμυθένια και βλέμμα γαλήνιο: μια ύπαρξη πλασμένη από το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα. Και στο πρόσωπό σου να λάμπουν όλα τα φεγγάρια και τ’ αστέρια τ’ ουρανού μου, ότι φωτίζει και γεμίζει τη ζωή μου. Έτσι έμαθα να μετράω την κάθε μέρα, πόσο αξίζει το κάθε σήμερα. Ανάλογα με το πόσο κοντά σε νοιώθω και την πόση ζεστασιά αισθάνομαι στην σκέψη σου. Κι αν μοιράζομαι ένα θάλαμο με 20 άτομα, κάθε βράδυ κοιμάμαι μονάχα μαζί σου. Και περιπλανιέμαι στα πιο όμορφα μέρη ενός κόσμου παραμυθένιου που έχει μάθει να ξυπνάει μόνο στο κάλεσμά σου. Όταν κοιτάζω το ρολόι μου, δείχνει πάντα την ίδια εκείνη ώρα. Ο χρόνος σταμάτησε στην τελευταία φορά που αντίκρισα το βλέμμα σου. Κάθε τι από εκεί και πέρα, είναι στιγμές που έρχονται και φεύγουν για να χτίσουν κομμάτι κομμάτι μια γέφυρα από προσμονή που θα ενώσει την τελευταία φορά που σε είδα, με την επόμενη που θα σε συναντήσω... Όνειρα γλυκά και ταξιδιάρικα… Απόψε, θα σε ονειρευτώ και πάλι…