ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ' τα σπίτια τους,τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τουςτην ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζεισα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί - Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμασάμπως να πιάνει σιγαλή βροχήκαταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτικι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομοκαι κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσοπου ο πόνος κάτω απ' τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρησημα απ' την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκιες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.