ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει το χαμόγελο μου, η αθωότητα στο βλέμμα μου. Βλέπω φωτογραφίες και η φάτσα μου είναι πιο γελαστή. Ξερω μου συνέβησαν διάφορα άλλα καταλήγω ότι αυτό που με επηρέασε πιο πολυ είναι η έλλειψη ενός συντρόφου. Βασικά το να νιώθω ότι κάποιος θέλει εμένα, θα παλέψει για μένα. Έχασα και διάφορες φιλίες που εν τέλη δεν ξερω αν ήταν πραγματικές. Νιώθω ότι αν ξαφνικά σταματήσω να υπάρχω πέρα από την οικογένεια μου δεν θα λείψω ουσιαστικά σε κάποιον. Και για την οικογένεια έχω αμφιβολίες. Ίσως χρειαστεί να πάω σε ψυχολόγο τώρα που τα διαβάζω. Ας είναι