18.2.2016 | 21:24
Γύρω στις 19:20
Κάθε μέρα γύρω στις 19:20 μελαγχολω, πέφτω ψυχολογικά. Μέχρι εκείνη την ώρα υποκρίνομαι ότι είμαι καλά, μέσα στους συμβατικούς ρυθμούς της ρουτίνας μου. Από εκείνη την ώρα και μετά όμως οι ρυθμοί αλλάζουν και μένω μόνη στον χώρο μου. Και ξεκινούν να παρελαύνουν οι συνηθισμένες ακάλεστες σκέψεις μου. Κάθομαι αμίλητη και κάνω εικόνες χωρίς να το επιδιώκω. -Μια παρένθεση, όλα αυτά από τότε που έφυγες-. Σκέφτομαι ότι δεν θα μου ξαναμιλήσεις με την λατρεμένη στο άκουσμα φωνή σου, δεν θα με ξανακουμπήσεις , δεν θα μου ξαναδώσεις άλλο φιλί, δεν θα νιώσω πάλι την θέρμη και το βάρος του κορμιού σου πάνω στο δικό μου. Θα μου αρκούσε, είχα πει κάποτε, να περάσω απο δίπλα σου και απλά να συναντηθούν τα βλέμματά μας, για να καταλάβαινα από τα μάτια σου αν νιώθεις κι εσύ κάτι κι ας μην μιλούσαμε (πάλι) τότε. Και συναντήθηκαν το ίδιο βράδυ..και ένιωθες, δεν το αρνήθηκες ούτε το έκρυψες. Πάει πλέον ένας μήνας που δεν σε έχω δει, ακούσει, φιλήσει, αγγίξει. Έχεις διαλέξει κάτι άλλο. Δεν μπορώ παρά να το σεβαστώ, αφού κάθε μου προσπάθεια είχε προσωρινό αποτέλεσμα. "Σε θέλω μόνιμα" σου ψυθίρισα, μου απάντησες "δύσκολο" και ράγισα. Αλλά τα λόγια σου δεν θα τα ξεχάσω ό,τι και να γίνει όπως και να καταλήξουμε. "Εμείς έχουμε κάτι άλλο και δεν θα μας καταλάβει κανείς, ίσως άρρωστο, αλλά άλλο , μια χημεία ανεξήγητη, ένα δέσιμο διαφορετικό. Γιατί Τ. μου;" με ρώτησες , και τι να απαντούσα; Μόνο σε κοιτούσα και έβλεπες την αγάπη μου για σένα. Κι έδωσες μια και τα γκρέμισες όλα μας, όλα αυτά τα διαφορετικά μας. Σε αυτό το "άλλο" που νιώσαμε κι οι δύο ποντάρω ,να ξέρεις, κι ας μου φέρθηκες με τρόπο που δεν άξιζα, κι ας με έχεις πληγώσει τόσο, κι ας μου λένε ότι δεν κάνεις για μένα (μα τι ξέρουν αυτοί για εμάς..). Πάντα κάνεις εμφάνιση στην ζωή μου γιατί αυτή είναι η φύση σου, γιατί είναι πάνω απο εμάς αυτό που μας συμβαίνει. Περιμένω κι ας κάνω λάθος, περιμένω να "τους" βγάλεις λάθος, περιμένω κι ας μην γίνει τίποτα, γιατί νίωθω πράγματα για σένα και εύχομαι -ανεξάρτητα από το τι θα επιλέξεις- μόνο να είσαι πραγματικά γεμάτος και ευτυχισμένος. Αυτό θέλω για σένα κι ας πονάω.Δικιά σου και το ξέρεις.Καλό βράδυ.