ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θελω να εχω φιλους και να βγαινω εξω πια. Με κουραζει που πρεπει να φοραω τη μασκα του ευτυχισμενου και να περιφερομαι σαν να μη συμβαινει τιποτα. Με κουραζει ν ανεχομαι τις παραξενιες και τους παραλογους φοβους τους την κακη συμπεριφορα τους και τα κρυα αστεια τους. Με χαλαει να βλεπω την υποτιθεμενη σοβαροφανεια και την ηλιθια ''Διανοηση και κουλτουρα'' που τους δερνει.με σκοτωνει ν ακουω τα κλαψουρισματα τους για τη ζωη που τους φερεται αδικα για το προσωπο που τους γραφει για το ποσο μαλακες ειναι οι υπολοιποι.Αλλα ρε γαμωτο ολοι ανθρωποι ειμαστε. Εχουμε δικαιωματα. Και ξερεις κι εγω τετοιος ειμαι. Ολοι εχουμε προβληματα. Κι αμα δεν τα πουμε σε καποιον τι θα τα κανουμε? Δεν μπορουμε να ζησουμε μονοι μας ουτε να μαστε ακαρδοι. Λες κι εγω δε γκρινιαζω που και που?