ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λίγο πριν κλείσω τα 32 γνώρισα μια κοπέλα που την ερωτεύτηκα με έκανε ευτυχισμένη την θαύμαζα με έκανε να ξανά γεννηθω να νιώσω να έχω αισθήματα όμορφα να μη δίνω ούτε σημασία σε όσα κακά συνέβαιναν και ερχόταν με έκανε να νιώσω πως είναι να ζεις. Πανέμορφο συναίσθημα αυτό. Δηλαδή να είσαι με έναν άνθρωπο και να κατανοεις τι είναι η ζωή σου. Δυστυχώς η ίδια το σταμάτησε απότομα. Δεν είχε το θάρρος ποτέ να κάτσει να συζητήσει μαζί μου και να με χωρίσει. Αρχικά ήθελε χρόνο και μετά έκοβε σιγά σιγά. Και πια καμία επικοινωνία. Τι να πεις για το πώς σκέφτονται οι άλλοι. Κρίμα. Αν μπορώ να παραδειγματισω την ευτυχία μου θα πω πως ήταν μια κλωστή και η ίδια με ένα μαχαίρι την έκοψε απροειδοποίητα και βρέθηκα με μια θλίψη μέσα μου η οποία δε θα φύγει ποτέ. Έχω να χαρώ για οτιδήποτε από όταν ήμασταν μαζί. Δε θυμάμαι τίποτα πριν από αυτήν και οι μέρες απλά περνάνε. Ο χρόνος μόνο αριθμοί που κυλάνε. Καμιά ανακούφιση. Για το μόνο που χαίρομαι είναι ότι βρήκα έναν άνθρωπο που ένιωσα όσα ζήτησα από τον Θεό να ζήσω και ας μην κράτησε πολύ. Αν το ήθελε και η κοπέλα θα ήμουν μαζί της για πάντα. Θέλω να είναι καλά. Η σωματική και η ψυχική της υγεία. Αυτά με ενδιαφέρουν. Τα υπόλοιπα που θα ζήσει δε με νοιάζουν. Δεν είμαι μαζί της στη ζωή της οπότε φυσικά να κάνει ό,τι θέλει. Μακάρι να ξανά γυρνούσε σε μένα. Τέλος πάντων δεν περιμένω θαύματα. Ίσα ίσα με τη συμπεριφορά της καταλαβαίνω με ξεκοψε τελείως. Οι λόγοι δε γνωρίζω ούτε και θα μάθω ποτέ. Να είστε όλοι καλά.