ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι χαλαρή έχω υπάρξει μέχρι τα έξι μου. Μετά σκεφτόμουν πως θα φύγω από το σπίτι μου. Είχα οργανώσει ολόκληρο σχέδιο στο μυαλό μου για να γλιτώσω από τις φωνές και τους τσακωμούς. Δεν θυμάμαι να είμαι χαλαρή παρά μονάχα ίσως τις ώρες που έμενα μόνη. Αν και πολλές φορές μπορεί να κατέληγα να κλαίω με τις ώρες γιατί είχα πληγωθεί από γεγονότα. Με σόκαρε να βρίζονται άνθρωποι, με σόκαρε να με βρίζουν. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν έτσι. Μεγαλώνοντας, το σχέδιο μου να φύγω δεν πέτυχε, δεν με έπαιρναν για δουλειά. Μέχρι που ερωτεύτηκα. Δεν μου έφταναν όλα όσα είχα, έμπλεξα μ' ένα άτομο που έχει άσχημη συμπεριφορά και δεν σέβεται εύκολα τους άλλους. Όλα αυτά με έχουν φτάσει στο σήμερα, παραιτημένη και ακόμη εγκλωβισμένη σ' ένα άσχημο περιβάλλον. Αυτό που έχω ανάγκη είναι από ησυχία. Δεν μπορώ για παράδειγμα να είμαι σε μια δουλειά που θα μου μιλάνε άσχημα, σ' ένα σπίτι που μου μιλάνε άσχημα και με κάποιον που μου φέρεται άσχημα. Έχω καταπληκτικές φίλες και είμαι τυχερή, το ξέρω. Όμως πνίγομαι. Ούτε στόχους ούτε όνειρα μπορώ να έχω. Είμαι τις περισσότερες ώρες σε άμυνα. Δεν μπορώ όμως άλλες διενέξεις. Δεν θα δικαιολογηθώ, είμαι σίγουρη ότι άλλοι θα έζησαν χειρότερα και θα τα κατάφεραν. Κάπου δεν τολμάω πολύ, γιατί έχω φάει τα μούτρα μου και δεν πολυπιστεύω σε μένα. Δεν έχω λόγο να το κάνω, δεν πίστεψε και κανείς σε μένα. Καμιά φορά πείσμωνα μικρότερη και προσπαθούσα. Τώρα πλέον έχω παραιτηθεί. Πονάει λιγότερο όταν είσαι παραιτημένος μεν, αλλά καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα ξυπνήσω και θα μου στοιχίσει η παθητικότητά μου. Βέβαια, δεν ξέρω προς τα που να παλέψω και γιατί. Ποιο το νόημα στην τελική. Ίσως είμαι άχρηστη όπως λένε. Απλά θα ήθελα να είμαι και χαλαρή έστω, ούτε ύπνο της προκοπής δεν κάνω και θέλω μόνο απ' την κούραση και την υπερένταση να βάλω τα κλάματα. Αλλά όχι ρε γαμώτο, μια ζωή κλαίω.