ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην γειτονια μου δεν υπηρχαν παιδακια για να παιξω οποτε περιμενα να παω σχολειο....στο δημοτικο δεν με εκαναν παρεα και δεν μπορω να καταλαβω γιατι. Ουτε γκρινιαζα ουτε τους ενοχλουσα...μαλλον δεν τους αρεσε η φατσα μου. Θυμαμαι που προσευχομουν καθε μερα απο μεσα μου 'αχ Παναγιτσα μου κανε να με παιξουν και μενα σημερα'. Στο γυμνασιο δεν αλλαξε κατι το τρομερο, ο χωρισμος των ταξεων και η ψιλοαποκοπη απο την παρεα προφανως επαιζε πολυ μεγαλο ρολο για τις τοτε παρεες μου......Στο λυκειο αρχισαν και εφτιαξαν τα πραγματα. Ειδικα απο δευτερα λυκειου ειχα παρεα και κολλητη. Καθε μερα εξω, αγορι, κτλπ. Ελα ομως που οι 'φιλοι' μου τοτε με αφησαν μονη στην δυσκολη στιγμη της ζωης μου, στην απωλεια του πατερα μου;Στο πρωτο ετος της σχολης ειχα παρεα αλλα λογω του γεγονοτος αυτου και οτι η ζωη μου ειχε αλλαξει ριζικα, δεν μπορεσαν να μου σταθουν οσο θα ηθελα και χρειαζομουν. Δεν τους κατηγορω. Με ηξεραν μονο λιγους μηνες ενω οι αλλοι χρονια.Τεσσερα σχεδον χρονια περασαν και ενω τωρα ειμαι στα τελειωματα της σχολης, ειμαι με ενα παιδι και ο ΜΟΝΟΣ που μου σταθηκε σε ολη αυτη την στιγμη της ζωης μου, ο μονος που μου εδειξε πως πρεπει να παω και παραπερα.Ομως οι φιλοι δεν υπαρχουν. Δεν εχω παρεες, κολλητη, κολλητες, φιλες για να λεμε γυναικεια θεματα, να βγαινουμε εξω, να περνανε καλα.Δεν λεω οτι ειμαι κοινωνικη, ουτε ομως οτι ειμαι σνομπ.Τωρα περιμενω στην δουλεια που θα πιασω μηπως βρω την παρεα που θα ταιριαξουμε.......